Τα βρώμικα χέρια

Τα βρώμικα χέρια

Θέατρο 104, Κεραμεικός, Αθήνα

Κριτική θεατρικής παράστασης

Μάϊος 2019

Της συντάκτριας  Κατερίνας Μπουκάλα

Λίγο πριν το τέλος της άνοιξης, βρεθήκαμε στο Θέατρο 104 στον Κεραμεικό, όπου παρακολουθήσαμε την παράσταση «Τα βρώμικα χέρια», του Ζαν Πωλ Σαρτρ, σε σκηνοθεσία Βάσιας Χρονοπούλου και σε μια νέα μετάφραση του Κωνσταντίνου Κωστογιαννόπουλου. 

 

Είκοσι επτά χρόνια μετά,  «Τα βρώμικα χέρια» επιστρέφουν στη σκηνή της Αθήνας. Ένα έργο βαθιά πολιτικό, στο οποίο ο Σαρτρ επιχειρεί ν' αποδείξει τις φιλοσοφικές του ιδέες. Επίκεντρο η ελευθερία, η ψυχική, η πολιτική και η κοινωνική. Ήρωες σε τεντωμένο σχοινί και αποφάσεις που ίσως αλλάξουν εξ ολοκλήρου τη ζωή τους. Ίσως, όταν βρισκόμαστε σε κάποιο τέλμα, είναι που θέλουμε απεγνωσμένα ν’ αλλάξουμε τη ζωή μας, ν’ αποδείξουμε κάτι στους άλλους και κυρίως στους εαυτούς μας. Κι εκεί ανάμεσα στο συναίσθημα και στην «υποχρέωση»-αποστολή, χρειάζεται να πάρουμε αποφάσεις.

Το νέο βιβλίο της συγγραφέα Σοφιάννας Παϊδούση 

"Ο Παρφές"  σχετικά με το σχολικό εκφοβισμό (bullying)

 είναι διαθέσιμο σε μορφή eBook!!!

Μπορείτε να δείτε το 6σέλιδο

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ σε μορφή Pdf!

μπορείτε να δείτε προεπισκόπηση του βιβλίου εδώ!
Σύντομα και σε έντυπη μορφή από τις εκδόσεις Οσελότος!

Ηθοποιοί: 

Ο Ουγκώ (Γιάννης Μάνθος), ένας φαινομενικά διανοούμενος αντιήρωας, προσκολλημένος στην αγνότητά του, καλείται να μετατραπεί σε άνθρωπο της δράσης, στον «σωτήρα» του Κόμματος ή καλύτερα στο θύμα, που θα φορτωθεί έναν φόνο. Ο ήρεμος χαρακτήρας, το παιδί που μεγάλωσε στα πλούτη, παντρεύτηκε μικρός, ξέφυγε από τον πατέρα του, το καλό κι αγαθό παιδί, έτοιμο να γίνει δολοφόνος. Από την άλλη, υπάρχει ο Χέντερερ (Αντώνης Γιαννάκος), ο Γραμματέας του Κόμματος, ο δυναμικός, ο πραγματιστής, ο ατρόμητος, ο έξυπνος. Δύο χαρακτήρες εντελώς αντίθετοι, μάχονται υπέρ του ίδιου Κόμματος, με τον πρώτο να έχει σταλεί για να τον δολοφονήσει. Ανάμεσά τους χτίζεται μια σχέση εμπιστοσύνης, με αποτέλεσμα ο Ουγκώ να μην μπορεί να εκπληρώσει τον στόχο του. 
Οι ηθοποιοί, με τις εξαιρετικές ερμηνείες τους, κατάφεραν να σε κάνουν να πιστέψεις ότι ζούσες μια πραγματικότητα, ήσουν εκεί και παρακολουθούσες από την κλειδαρότρυπα τι συνέβαινε μέσα στο γραφείο. Ένα αντιθετικό σχήμα χαρακτήρων που αλληλοσυμπληρώνονται. Η ερμηνεία και των δυο σε κρατούσε σε αφύπνιση.

Η Τζέσικα (Ηλέκτρα Φραγκιαδάκη), η σύζυγος του Ουγκώ, η αδιάφορη, η ανώριμη, που βλέπει το γάμο της σαν παιχνίδι, δε φαίνεται να νιώθει αγάπη για τον άντρα της. Γίνεται η αιτία να σκοτώσει ο Ουγκώ τον Χέντερερ. Ο κρυφός δεσμός αποκαλύπτεται και οι σχέσεις κλονίζονται. Ο Ουγκώ γίνεται δολοφόνος, όχι από ζήλεια, αλλά επειδή χάθηκε η εμπιστοσύνη και η αλήθεια προς το πρόσωπο του Χέντερερ, τον πρόδωσε. Η γυναίκα πειρασμός γοητεύει και γοητεύεται από τον Χέντερερ, που είναι το αντίθετο του χαρακτήρα του συζύγου της, ψάχνει αυτό που της λείπει, το πάθος.

Όλες οι ερμηνείες των ηθοποιών σου έβγαζαν κάτι ανθρώπινο, δεν μπορούσες να κοιτάξεις την πολιτική κατάσταση αλλά τις ανθρώπινες σχέσεις, τους ήρωες που ένιωθες ότι ήταν σχεδόν γνωστοί σου αλλά και τόσο ξένοι κι απόκοσμοι, από μια άλλη εποχή με άλλη ιδεολογία από τη δική σου.

Σκηνοθεσία: 

Η λιτή σκηνοθεσία του έργου σε ωθεί να επικεντρωθείς στον λόγο, το ουσιαστικότερο σημείο. Είναι ένα δύσκολο έργο κι η Βάσια Χρονοπούλου το χειρίστηκε με λεπτότητα, δίνοντας έμφαση στις σχέσεις που αναπτύσσονται. Χωρίς άσκοπες μετακινήσεις στη σκηνή, με παύσεις που σε κρατούσαν σε αγωνία, εστίασε στην ανάδειξη των χαρακτήρων κάθε ρόλου. Όλα συνέβαιναν πάνω στη σκηνή, μπροστά στα μάτια των θεατών. 

 

Σκηνικά - Κοστούμια - Φωτισμός - Μουσική:

Σκηνικά: 
Το σκηνικό της παράστασης ήταν ένα παιχνίδι, το Tetris, όπου ανάλογα με τη σκηνή, προσαρμοζόταν σε δωμάτιο, γραφείο και νεκροταφείο. Προσπαθώντας να ερμηνευθεί η επιλογή του σκηνικού, προκύπτει το συμπέρασμα ότι πρόκειται, ίσως, για μια αναφορά στην πολιτική. Η πολιτική είναι ένα παιχνίδι στρατηγικής όπως και τα παιχνίδια.

Κοστούμια: 

Τα κοστούμια παρέπεμπαν στην εποχή την οποία χρονολογείται το έργο, χωρίς να γίνονται αλλαγές από τους ηθοποιούς.

Φωτισμός: 
Ο φωτισμός ήταν λιτός, χωρίς ιδιαίτερες εναλλαγές, κινήθηκε σε θερμούς λευκούς τόνους, δημιουργώντας την αίσθηση του εσωτερικού χώρου.

Μουσική: 
Η παράσταση δεν είχε μουσική, μόνο κάποιους ήχους, όπως σειρήνα και κροτίδα. Μια διαφορετική προσέγγιση, καθώς έχουμε συνηθίσει οι παραστάσεις να ντύνονται με μουσική, πιθανότατα πολλές φορές για να καλύψουν τα κενά της σκηνοθεσίας. Αυτή η απουσία, πάντως, ήταν πολύ ενδιαφέρουσα επιλογή. 

Ιδανικό soundtrack:

"Όταν ο χρόνος σε πιέζει, όταν ξέρεις ότι κάποιοι περιμένουν κάτι από σένα, ζορίζοντας εσένα, χωρίς να πιστεύουν σε σένα, χωρίς να νοιάζονται για σένα. Εύχεσαι αύριο να είσαι πιο δυνατός και να πιστεύεις πιο πολύ σε σένα, όπως δεν πίστεψες ποτέ".

Συντελεστές:

Μετάφραση: Κωνσταντίνος Κωστογιαννόπουλος

Απόδοση - Σκηνοθεσία: Βάσια Χρονοπούλου

Φωτισμοί: Δημήτρης Μπαλτάς

Σκηνικά: Γιάννης Αρβανίτης

Επιμέλεια κίνησης: Φαίδρα Σούτου

Βοηθός σκηνοθέτη: Μάνθα Καραδήμα

Βοηθός σκηνογράφου: Θεανώ Βάχλα

Φωτογραφίες: Αντώνης Λέκκος

Επικοινωνία: Δημήτρης Χαλιώτης

Παραγωγή: Apparatus

Παίζουν: Αντώνης Γιαννακός (Λουί & Χέντερερ), Κατερίνα Δημάτη (Όλγα), Σταύρος Λιλικάκης (Ιβάν, Ζωρζ & Καρσκύ), Γιάννης Μάνθος (Ουγκώ), Ηλέκτρα Φραγκιαδάκη (Τζέσικα), Στέλιος Γιαννακός (Σλικ & Πρίγκιπας).  

Info: 

Πρεμιέρα: 6 Μαΐου. 

Παραστάσεις: Δευτέρα και Τρίτη στις 21:15 (μέχρι τις 4 Ιουνίου). 

Τιμές εισιτηρίων: 12 ευρώ (κανονικό), 8 ευρώ (μειωμένο), 5 ευρώ (ανέργων).

Θέατρο 104: Ευμολπιδών 41, Γκάζι (πλησίον σταθμού «Κεραμεικός»). 

Τηλέφωνο κρατήσεων: 210 3455020

Η Κατερίνα Μπουκάλα (Ψευδώνυμο Kate Hilverost) γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αθήνα. Σπούδασε Θεατρολογία στο Τμήμα Θεατρικών Σπουδών στο Ναύπλιο, τώρα ολοκληρώνει  τις μεταπτυχιακές σπουδές στο Πανεπιστήμιο Δυτικής Μακεδονίας, στην Παιγαδωγική Σχολή  «Δημιουργική Γραγή». Ασχολείται με τη συγγραφή, το 2015 ανέβασε το πρώτο της Θεατρικό Έργο με τίτλο «Όσα ποτέ δεν είπα» στα πλαίσια του πρώτου Φεστιβάλ Βαλίτσας.

Διαβάστε επίσης: Το Fairytales, ως Χορηγός Επικοινωνίας, προτείνει: «Καλεσμένοι σε Φόνο»!