«TOC TOC»
Radio City, Θεσ/νίκη
Κριτική Θεατρικής Παράστασης
• Κώστας Σπυρόπουλος, Δημήτρης Σταρόβας
• Βίβιαν Κοντομάρη, Νίκος Πολυδερόπουλος,
• Κατερίνα Θεοχάρη, Γιούλη Τσαγκαράκη, Δημήτρης Κατσόγιαννος, Εβελίνα Καραπάνου.
Συντελεστές:
• Διασκευή – Απόδοση Κειμένου: Κώστας Σπυρόπουλος – Κατερίνα Μπέη
• Σκηνοθεσία: Κώστας Σπυρόπουλος
• Σκηνικά: Γιάννης Μουρίκης
• Κοστούμια: Νικόλ Παναγιώτου – Στεφανία Λυμπεροπούλου
• Φωτισμοί: Χρήστος Τζιόγκας
• Video Art: Δημήτρης Ζόγκας
• Artwork: Δημήτρης Γκάνιος
• Α΄ Βοηθός Σκηνοθέτη: Δημήτρης Κατσόγιαννος
• Β΄ Βοηθός Σκηνοθέτη: Εβελίνα Καραπάνου
Radio City, Θεσ/νίκη
Κριτική Θεατρικής Παράστασης
Της Σκηνοθέτριας – Φωτογράφου Φαίης Μαναλτζή
Η καταπληκτική γαλλική κωμωδία «Toc-Toc», του Laurent Baffie, που παρουσιάζεται στο θέατρο Radio City, σε διασκευή και σκηνοθεσία Κώστα Σπυρόπουλου, σπάει ταμεία.
«Toc», είναι η συντομογραφία της έκφρασης «Ιδεοψυχαναγκαστική Διαταραχή» στα γαλλικά: Trouble Obsessionnel Compulsif. Ανέβηκε για πρώτη φορά το 2005 στο Theatre du Palais Royal a Paris.
Ένας σπουδαίος θίασος, με μοναδικές ερμηνείες, σκορπά το γέλιο, με βάθος στο μύθο και υλικό για σκέψη και προβληματισμό.
Ο θεματικός πυρήνας επικεντρώνεται στις ψυχικές διαταραχές, που κάνουν τους ήρωες του έργου να δυσκολεύονται να ζήσουν απαλλαγμένοι από τις εμμονές και τα τικ τους. Όταν μέσα από διαφορές, αντιθέσεις και διαφωνίες έρχονται σ' επαφή με την πραγματικότητα, δηλαδή, έξω από τα σύνορα της μέχρι τώρα αποκλίνουσας συμπεριφοράς τους, αντιδρούν, εκπλήσσονται και αδυνατούν να προσαρμοστούν στα νέα δεδομένα.
Ο Ομάρ Ταρίφ ή bill dab ή αλλιώς Βασίλης Δαμπάογλου, με την αριθμομανία του (Κώστας Σπυρόπουλος), ο Φώτης Σταθάκης «Ζαν Λουί», (Δημήτρης Σταρόβας), με το σύνδρομο «Jill de la Turret», βρίζει ακατάπαυστα και γαβγίζει σε καταστάσεις στρες και ο Μπάμπης Γραμμένος (Νίκος Πολυδερόπουλος), που δεν πατάει πάνω σε γραμμές, τραυλίζει και είναι μανιακός με τη συμμετρία, αποτελούν ένα εκρηκτικό υποκριτικό τρίπτυχο.
Η θεούσα Άννα Μαρία Κλεοπάτρα Μπιμπίκα, επικαλείται όλους τους Αγίους, όταν ακούει τα «γαλλικά» του Ζαν Λουί και η οποία δεν μπορεί να μετακινηθεί, δέσμια του προβλήματός της, καθώς έχει συμπτώματα πολλαπλής προσωπικότητας και τικ επαλήθευσης, η Κρητικιά Νίτσα Νοικοκυράκη με το βαλιτσάκι-οπλοστάσιό της καθαρίζει και απολυμαίνει ό,τι βρει μπροστά της, φοβική απέναντι στα μικρόβια και τις αρρώστιες και η Λαρισαία Λίλη Παπαγεωργοδημητρομανωλακίδη που υποφέρει από παλιλλαλία, επαναλαμβάνοντας ό,τι λέει πάντα δύο φορές, είναι τρεις εντελώς διαφορετικές γυναίκες μεταξύ τους, που στη ροή της παράστασης «ενώνονται», εκφράζοντας βαθιά συναισθήματα και συγκλίνουσες συμπεριφορές.
Όλοι αυτοί, άνθρωποι με διαφορετικούς χαρακτήρες και νοοτροπίες, άγνωστοι μεταξύ τους, συναντώνται στον προθάλαμο του παγκοσμίου φήμης γιατρού, στις ικανότητες του οποίου έχουν εναποθέσει όλες τις ελπίδες τους για οριστική θεραπεία. Ο γιατρός, όμως, λείπει και όπως συνεχώς ενημερώνει τους ασθενείς η βοηθός του, προσπαθεί να έλθει και όλο κοντεύει κι όλο αργεί.
Το νέο βιβλίο της συγγραφέα Σοφιάννας Παϊδούση
"Ο Παρφές"
είναι διαθέσιμο σε μορφή eBook!!!
Μπορείτε να δείτε το 6σέλιδο
ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ σε μορφή Pdf!
Οι ήρωές μας περιμένουν και όσο περιμένουν συνομιλούν, συγκρούονται, συναισθάνονται, αναλύουν και οδηγούνται μοιραία σ' ένα αυτοδίδακτο group therapy, καθώς ο γιατρός απουσιάζει με τα αποτελέσματά του άκρως απρόσμενα και ανατρεπτικά, ξεκαρδιστικά και συγκινητικά.
Η μεγάλη και απρόσμενη ανατροπή στο τέλος, προσφέρει ένα αληθινό και έντιμο ύφος επισφραγίζοντας τη μεγάλη επιτυχία της θεατρικής αυτής δημιουργίας.
Σκηνοθεσία:
Σκηνοθεσία:
Η σκηνοθεσία του Κώστα Σπυρόπουλου, ζωντανή, συμπαγής, ευέλικτη, επιτυγχάνει το στόχο της. Καταφέρνει ν' αναδείξει τις ιδιότητες και τα ποιοτικά γνωρίσματα του χαρακτήρα και τη ρίζα της κάθε διαταραχής ξεχωριστά και να φωτίσει εκείνες τις πλευρές του εαυτού, που μπορούν να λειτουργήσουν αντισταθμιστικά, απέναντι στο «άρρωστο» κομμάτι.
Στάσεις ζωής και συστήματα αξιών, φόβοι που έγιναν φοβίες, αναστολές και αρνητισμοί, έρχονται στο προσκήνιο. Ποικίλα συναισθήματα, που συγκινούν και ξεσηκώνουν το κοινό, όπως, χαρά, λύπη, απόγνωση, αγωνία, ενθουσιασμός, πάθος και ένταση, πλημμυρίζουν την παράσταση. Αντιθέσεις ιδεών, σκέψεων, προλήψεων και οπτικών γωνιών ορίζουν το πεδίο δράσης των προσώπων, που αναγκάζονται να δουν παραπέρα από τον εαυτό τους.
Ο ναρκισσισμός τους δαμάζεται, καθώς αντιλαμβάνονται το πολυεδρικό της ζωής, η οποία περιλαμβάνει κι άλλες υπάρξεις πέρα από τους ίδιους. Με το μοίρασμα των εμπειριών και το ενδιαφέρον για τους άλλους, ανακαλύπτουν έναν άλλο κόσμο, αισιόδοξο και δοτικό.
Διαμορφώνεται ένα κλίμα ανατρεπτικό, με κωμικές στιγμές, που προκαλούν άφθονο και αβίαστο γέλιο. Εναλλάσσονται καταιγιστικά δραματικές σκηνές, με εικόνες γεμάτες από χιούμορ και αυτό είναι το αξιοσημείωτο. Η σκηνοθετική γεωμετρία του έργου δόμησε ένα στιβαρό θεατρικό ιστό, που εκπλήσσει μόνο θετικά. Επιπλέον, οι βωμολοχίες δεν ενοχλούν καθόλου, καθώς έχουν ενσωματωθεί στο μύθο τόσο αριστοτεχνικά που δε σοκάρουν.
Το κείμενο, που διασκευάστηκε από τον Κώστα Σπυρόπουλο και την Κατερίνα Μπέη και προσαρμόστηκε στα ελληνικά κοινωνικά δεδομένα, βοήθησε στην εξέλιξη της πλοκής, κάνοντας το έργο φιλικό και οικείο, καθώς αφηγείται ιστορίες καθημερινής «παράνοιας».
Ηθοποιοί:
Ηθοποιοί:
Οι ηθοποιοί στάθηκαν όλοι εξαιρετικοί στο ρόλο τους. Καταιγιστικοί χαρακτήρες, με ταλέντο, σεβασμό στην κωμωδία και δυναμισμό, κυριαρχούν στο σανίδι, άνετοι, ορμητικοί, πηγαίοι και προωθούν το μύθο ανεμπόδιστα. Δύο ώρες πραγματικής διασκέδασης και ξεγνοιασιάς.
Ο Κώστας Σπυρόπουλος, συγκλονιστικός και αξεπέραστος ως τρελός Παοκτζής, ταξιτζής στο επάγγελμα, ο Δημήτρης Σταρόβας κλέβει τις εντυπώσεις ως γαλλοτραφής, που δεν έχει σταματημό το υβρεολόγιό του, ενώ έκπληξη αποτελεί ο Νίκος Πολυδερόπουλος σ' έναν ακόμη κόντρα ρόλο.
Σκηνικά, φώτα, μουσική, κουστούμια:
Σκηνικά, φώτα, μουσική, κουστούμια:
Τα λιτά σκηνικά του Γιάννη Μουρίκη, τα ενδεικτικά κοστούμια των Νικόλ Παναγιώτου και Στεφανίας Λυμπεροπούλου και οι φωτισμοί του Χρήστου Τζιόγκα, συμπληρώνουν το άρτιο τελικό αποτέλεσμα. Η δυναμική μουσική είναι του Γιώργου Σαμπάνη στο αποχαιρετιστήριο τραγούδι « Αγάπη ρε μ…» και ερμηνεύει ο Πάνος Κιάμος, σε στίχους του Νίκου Γρίτση.
Μια κωμωδία αξιόλογη, ανθρώπινη, κυριολεκτικά ξεκαρδιστική, που εναντιώνεται μπροστά σε κάθε σεμνοτυφία και καθωσπρεπισμό.
Μία παράσταση με άφθονο γέλιο αλλά και τροφή για σκέψη και προσωπική αναζήτηση… σκέτη ψυχοθεραπεία!!!
Παίζουν:• Κώστας Σπυρόπουλος, Δημήτρης Σταρόβας
• Βίβιαν Κοντομάρη, Νίκος Πολυδερόπουλος,
• Κατερίνα Θεοχάρη, Γιούλη Τσαγκαράκη, Δημήτρης Κατσόγιαννος, Εβελίνα Καραπάνου.
Συντελεστές:
• Διασκευή – Απόδοση Κειμένου: Κώστας Σπυρόπουλος – Κατερίνα Μπέη
• Σκηνοθεσία: Κώστας Σπυρόπουλος
• Σκηνικά: Γιάννης Μουρίκης
• Κοστούμια: Νικόλ Παναγιώτου – Στεφανία Λυμπεροπούλου
• Φωτισμοί: Χρήστος Τζιόγκας
• Video Art: Δημήτρης Ζόγκας
• Artwork: Δημήτρης Γκάνιος
• Α΄ Βοηθός Σκηνοθέτη: Δημήτρης Κατσόγιαννος
• Β΄ Βοηθός Σκηνοθέτη: Εβελίνα Καραπάνου
Διαβάστε επίσης: «ΝΤΑ», κριτική θεατρικής παράστασης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου