Είναι προφανές ότι δεν πρέπει να βασίζεται κανείς σε ένα θαύμα, μιας κι αυτό αποτελεί την έκφραση μιας τελευταίας ελπίδας για την επίτευξη ενός οποιουδήποτε σκοπού. Το δικό μου «Θαύμα», μέσα από το κείμενό του, θαυμάζει, δηλαδή απορεί, πώς μπορεί ένας ολόκληρος λαός να καταφέρνει διαχρονικά να σώζεται και να μεγαλουργεί, ως εκ θαύματος, πάντα την τελευταία στιγμή!
Πρόκειται για ένα συνεχές ρίσκο για δυνατούς παίχτες. Προφανώς, λοιπόν, έχουμε τις αρετές και τα υλικά για να είμαστε μόνιμα ριψοκίνδυνοι και νικητές. Αυτές τις αρετές φωτίζει το έργο μας.
Ποιος είναι ο βαθμός εξοικείωσης των θεατών αλλά και των ηθοποιών που συμμετέχουν με τον συνδυασμό θεατρικής και μουσικής παράστασης, που μόνο σύνηθες δεν είναι στην ελληνική πραγματικότητα;
Πράγματι, είναι η πρώτη φορά που ο αιχμηρός θεατρικός λόγος συνδυάζεται με αιχμηρή ολοκληρωμένη μουσική παρουσία, η οποία δεν αποτελεί υπόκρουση αλλά προέκταση του κειμένου, ως ένας ακόμη υποκριτής με ρόλο σχολιαστικό και συμπληρωματικό ως προς αυτό. Το κοινό αποδέχεται με απίστευτη ουσιαστική συμμετοχή αυτή τη διττή παράσταση, αποδεικνύοντας περίτρανα ότι κακώς το υποτιμούν κάποιοι.
Τέτοιου είδους «ολοκληρωτικές» θεατρικές συναυλίες συμβαίνουν σε όλες τις πνευματικά και πολιτιστικά αναπτυγμένες γωνιές του κόσμου. Η Αθήνα χρειάζεται να είναι μια τέτοια γωνιά!
"Ο πολιτισμός, η καλλιέργεια και η γνώση μπορούν να ανατρέψουν αυτή την πραγματικότητα"
10 μικρές σκηνές που αντιπροσωπεύουν αντίστοιχα περιοχές της Ελλάδας (Θράκη, Μακεδονία, Ήπειρος, Θεσσαλία, Στερεά Ελλάδα, Ιόνιο, Πελοπόννησος, Αιγαίο, Δωδεκάνησα & Κρήτη) παρουσιάζονται με μουσική και λόγο στο «Θαύμα». Mε δεδομένη τη δική σας καταγωγή από την Ήπειρο, ποια συναισθηματική ιδιαιτερότητα έχει η συγκεκριμένη μουσική και θεατρική σκηνή από τον τόπο σας και τι μνήμες σας ανασύρει από το παρελθόν;
Η καταγωγή μου από την Ήπειρο είναι καθαρά συναισθηματική και μόνο, μιας κι ούτε εγώ ούτε ο πατέρας μου γεννηθήκαμε εκεί, παρά μόνον ο παππούς. Οι επισκέψεις μου στον χώρο της με ενθουσιάζουν.
Στη σύνθεση, πάντως, της μουσικής στο «Θαύμα», δεν μπορώ να πω ότι έδωσα κάποια ιδιαίτερη βαρύτητα στο κομμάτι της Ηπείρου. Εδώ ήθελα να εκφράσω την άποψή μου για κάθε μέρος της Ελλάδας. Η έξοδός μου, από την Αθήνα προς την περιφέρεια, είναι πάντα για εμένα ένα άνοιγμα μυαλού, καρδιάς κι επιδιώξεων.
Συμμετείχατε το 1980 στην ιστορική ηχογράφηση της «Λιλιπούπολης» με τον Μάνο Χατζιδάκι. Τι θυμάστε πιο χαρακτηριστικά από τον αείμνηστο Χατζηδάκι και τη Λιλιπούπολη και γιατί παραμένει αξεπέραστα διαχρονική μέχρι σήμερα;
Η συμμετοχή μου στη Λιλιπούπολη είναι ιδιαίτερο γεγονός για εμένα. Υπήρξε η πρώτη μου ηχογράφηση και ταυτόχρονα η γνωριμία μου με τον Μάνο Χατζιδάκι. Ως έργο θα παραμείνει κλασικό, διότι απευθύνθηκε αρχικά στο πιο ευαίσθητο κομμάτι του κοινού, στα παιδιά! Εκείνο που την ξεχωρίζει είναι ότι παρουσιάστηκε χωρίς καμία μουσική έκπτωση και με κατανόηση και σεβασμό στις δυνατότητες της παιδικής ηλικίας κι όλο αυτό κάτω από την μπαγκέτα του Μάνου.
Ο Μάνος Χατζιδάκις μπορεί να μη με επηρέασε μουσικά, διότι ακολούθησα εντελώς διαφορετικό μουσικό δρόμο, υπήρξε, όμως, ένας άνθρωπος με ξεκάθαρες και ειδικού βάρους απόψεις για την Τέχνη, τη Μουσική, τον Πολιτισμό και τη Ζωή. Ελάχιστους μπορώ να αναφέρω δίπλα του.
Ο Παρφές, ένα σύγχρονο παραμύθι για τον σχολικό εκφοβισμό!
Ποιο ήταν το όνομα και το αγαπημένο τραγούδι (δικό σας ή διασκευή) της πρώτης ροκ μπάντας της γειτονιάς σας στην οποία συμμετείχατε ως μπασίστας και ποια η... μουσική τύχη των υπόλοιπων μελών της σήμερα;
Πρόκειται για μια πολύ μακρινή, πλέον, ιστορία, όπου φυσικά μπορούμε να δούμε τα πρώτα ψήγματα της μετέπειτα πορείας μου. Δεν μπορώ να αναφερθώ σε τραγούδι παρά μόνο στις πρώτες μουσικές μου προτιμήσεις σε rock groups, όπως Deep Purple, Led Zeppelin, Queen, Beatles...
Οι περισσότεροι φίλοι με τους οποίους παίζαμε τότε, δεν ακολούθησαν το μουσικό επάγγελμα. Εξαίρεση αποτελεί ο Παντελής Θαλασσινός με τον οποίο είχαμε τα πρώτα μας συγκροτήματα, καθώς και ο Κίμων Βασιλόπουλος με ξεχωριστή καριέρα τενόρου στην Όπερα της Νυρεμβέργης.
Είστε ιδρυτής του Ωδείου Τέχνης και του πολυχώρου "Αθήνα Live", με συναυλίες και σεμινάρια από τους μεγαλύτερους μουσικούς της παγκόσμιας jazz-fusion σκηνής, έχοντας, παράλληλα, διδάξει επί είκοσι πέντε και πλέον χρόνια στο μπάσο και στα θεωρητικά εκατοντάδες νέους μουσικούς. Ποιο είναι το αποτύπωμα της μουσικής διδασκαλίας και πού οδεύει σήμερα η μουσική rock/metal/jazz βιομηχανία στην Ελλάδα και το εξωτερικό;
Η διδασκαλία αποτελεί για μένα βασικό κομμάτι των δραστηριοτήτων μου. Έχω συγγράψει 24 εκπαιδευτικά βιβλία, έχω ιδρύσει ένα από τα μεγαλύτερα Ωδεία στη χώρα κι έχω διδάξει συνεχώς από το 1982 και μέχρι σήμερα. Το γεγονός ότι σήμερα υπάρχουν πάρα πολλοί νέοι μουσικοί αποτελεί το κυριότερο αποτύπωμα αυτής της διαδικασίας.
Η Σύγχρονη Ελληνική Μουσική Σκηνή μεγαλώνει συνεχώς ως αποτέλεσμα της προόδου της εκπαιδευτικής διαδικασίας. Το γεγονός αυτό συμβάλλει στην ανάπτυξη των rock, metal, jazz ειδών στη χώρα μας. Όλοι γνωρίζουμε, βέβαια, τις συνέπειες της εξάπλωσης του διαδικτύου στην παγκόσμια μουσική βιομηχανία. Οι τρόποι επιβίωσης των δημιουργικών μουσικών έχουν μειωθεί αισθητά, οπότε ερευνούμε κι αναμένουμε τις νέες ιδέες για τη βιωσιμότητα του μουσικού προϊόντος, έτσι ώστε να συμβαδίσει με την αύξηση των καλών μουσικών παγκόσμια.
Μια θεατρική συναυλία του Γιώργου Φακανά
Κάθε Δευτέρα και Τρίτη στις 21.00
Για περιορισμένο αριθμό παραστάσεων
Αίθουσα ΑΘΗΝACT-Αθηνά Live
(μέσα στο Ωδείο Τέχνης Φακανά)
Ποιους/ες τρεις μπασίστες/στριες της ελληνικής ροκ/μεταλ σκηνής, του παρόντος και του παρελθόντος, θα αξιολογούσατε και θα βαθμολογούσατε, με την πολύχρονη εμπειρία στην Ελλάδα και το εξωτερικό και την αδιαμφισβήτητη αξία σας, με άριστα;
Δεν μπορώ να αναφερθώ σε βαθμολόγηση συναδέλφων. Αυτό μπορεί να γίνει μόνο σε σπουδαστές. Πιστεύω ότι υπάρχει μια νοητή γραμμή. Κάτω από αυτή είναι οι σπουδαστές. Πάνω από αυτή είναι εκείνοι οι μουσικοί που μπαίνουν στον επαγγελματικό-δημιουργικό στίβο. Για τους πρώτους υπάρχει βαθμολογία. Για τους δεύτερους όχι.
Ο κάθε μουσικός θα καταθέσει την εκφραστική του άποψη. Με άλλες θα συμφωνήσουμε και με άλλες θα διαφωνήσουμε. Όμως, δε θα ψάξουμε για τον καλύτερο μουσικό, διότι τέτοιος δεν υπάρχει. Όλοι κάνουν εκείνο που πιστεύουν καλύτερο. Τέτοιοι μπασίστες έχουν υπάρξει και στον ελληνικό χώρο πολλοί! Τους παραδέχομαι και τους σέβομαι όλους!
Στο «Θαύμα» συμμετέχει επί σκηνής και η 10μελής ορχήστρα YFG (Yiorgos Fakanas Group). Ποιες είναι οι βασικές διαφορές ανάμεσα σε μια πολυμελή μπάντα και σε ένα συγκρότημα και τι εμπεριέχει τον μεγαλύτερο βαθμό δυσκολίας και oμοιογένειας;
Η εκτέλεση ενός μουσικού έργου απαιτεί γνώση, αρτιότητα, εκφραστικότητα, συγκέντρωση, ομαδικότητα, ατομικότητα, εντυπωσιασμό, συγκίνηση, αισθαντικότητα, δύναμη, υπογράμμιση, επαγγελματισμό, ταχύτητα, αντίληψη, καλλιέργεια, μόρφωση, κοινωνικότητα, ιστορία, γεωγραφική προέλευση, και πολλές ακόμη αρετές. Σε όλα αυτά τα ζητούμενα δεν παίζει κανένα ρόλο το μέγεθος του ορχηστρικού συνόλου. Διότι ακόμα κι αν παίζουν δύο μουσικοί μαζί ή μια πολυμελής συμφωνική ορχήστρα με χορωδία, όλα αυτά χρειάζεται να βρεθεί ο τρόπος να είναι παρόντα!
"Η διδασκαλία αποτελεί για μένα βασικό κομμάτι των δραστηριοτήτων μου"
Πότε θα παίξετε στην... Αυστραλία για να ολοκληρώσετε το παζλ των ηπείρων παγκόσμια; Ποια είναι η πατρίδα του μπάσου στον κόσμο και ποια η πιο... bass friendly χώρα;
Όλες οι περιοδείες μου στο εξωτερικό έγιναν για το διεθνές κοινό. Δεν έχω παίξει ποτέ για τους Έλληνες του εξωτερικού. Όσο κι αν αυτό είναι ένα θετικό γεγονός που πιστοποιεί μια πραγματική διεθνή απήχηση του έργου μου, θα ήθελα το «Θαύμα» να το δουν οι Έλληνες του εξωτερικού, διότι μιλάει με φωτεινό τρόπο για την πατρίδα μας. Ελπίζω αυτό σύντομα να είναι το διαβατήριό μου για την πρώτη συναυλιακή μου περιπέτεια στην Αυστραλία.
Όσον αφορά στο μπάσο είναι η βάση της Μουσικής. Από τη λέξη βάση προέρχεται και η ονομασία του, οπότε υπήρχε και θα υπάρχει παντού και πάντα, σε όλες τις οικογένειες των οργάνων και σε όλες τις μουσικές δημιουργίες. Δεν μπορώ να ξεχωρίσω κάποια χώρα ιδιαίτερα. Στην Ελλάδα, βέβαια, ακόμη είναι πολύ δύσκολο ένας μουσικός οποιουδήποτε οργάνου να γίνει επιφανής, όπως, ατυχώς, γίνονται οι τηλεοπτικοί και οι αοιδοί των μαγαζιών της παραλιακής! Σε άλλες χώρες τα πράγματα είναι διαφορετικά.
Το «Θαύμα» αποπνέει μια αισιόδοξη ματιά για τον κοινό μας τόπο, το παρόν και το μέλλον του. Την ίδια στιγμή εσείς έχετε σταθεί πολλές φορές ιδιαίτερα καυστικός και επικριτικός για την απουσία της Πολιτείας και τη συμβολή της στη μουσική παιδεία των πολιτών της αλλά στην αποστασιοποίησή της από το έργο σας κυρίως στο εξωτερικό. Έχει αλλάξει κάτι στο πέρασμα των χρόνων και γιατί συμβαίνει αυτό;
Φυσικά και θα ελπίζω πάντα μέσα από τα έργα μου σε ένα καλύτερο, δίκαιο, αξιοκρατικό, πολιτισμένο αύριο για τον τόπο μου, για μένα και τους επόμενους. Όλες, όμως, αυτές οι αξίες παραμένουν άγνωστες για τον απολίτιστο και αμόρφωτο πολιτικό κόσμο που μας περιβάλλει με ελάχιστες φωτεινές εξαιρέσεις. Όχι δεν είναι σωστό ότι αυτοί είναι οι πολιτικοί που μας αξίζουν. Το γεγονός ότι μια πολύ μικρή κάστα ανθρώπων έχουν καταφέρει με το πέρασμα του χρόνου να παγιδεύσουν τη ροή των πληροφοριών προς τις μάζες, με αποτέλεσμα να δημιουργούν κατευθυνόμενα πληροφορημένους πολίτες, ενοχοποιεί αυτούς τους λίγους κι όχι τους πολλούς. Η επιβολή της μετριότητας ως ανώτερο στάδιο κοινωνικής και γνωσιολογικής ανάπτυξης του μέσου πολίτη είναι ο πυρήνας της κάστας που εξουσιάζει.
Ο πολιτισμός, η καλλιέργεια και η γνώση μπορούν να ανατρέψουν αυτή την πραγματικότητα. Γι’ αυτό και πολεμούν και τα τρία με λύσσα. Κάτω από αυτές τις συνθήκες απομακρύνομαι από την έρημο και κατοικώ στην όαση μου, δηλαδή στη δημιουργικότητά μου. Είμαι, όμως, έτοιμος και σιγά-σιγά μεγαλώνω την όαση όσο κι αν η αποξηραντική δύναμη της ερήμου νομίζει ότι νικάει… Ίσως να γίνει και πάλι το «Θαύμα»!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου