ΟΙ ΕΚΤΕΛΕΣΤΕΣ
Θέατρο Αλκμήνη
Νοέμβριος 2021
Του συντάκτη Αθανάσιου Μπίνιαρη
Είμαστε ελεύθεροι ή φυλακισμένοι; Μπορούμε να τα καταφέρουμε ή παίζουμε σε στημένο παιχνίδι; Η ζωή μας εξαρτάται από τις πράξεις μας ή είμαστε καταδικασμένοι εξαρχής; Πρόκειται για θέματα διαχρονικά, που συναντά κανείς, από τα ομηρικά έπη και τις αθηναϊκές τραγωδίες, σε διάφορες φάσεις της ανθρώπινης δραστηριότητας μέχρι και τις μέρες μας.
Οι Εκτελεστές, μέσα από την ιστορία τριών αδελφών, μας ρίχνουν στα βαθιά, μας βάζουν στη διαδικασία να αναλογιστούμε όλα τα παραπάνω ζητήματα μόνο και μόνο γιατί πριν το καταλάβουμε δενόμαστε με τους πρωταγωνιστές, ασυναίσθητα επενδύουμε συναισθηματικά στην ευτυχία τους, αλλά όπως κι αυτοί είμαστε καταδικασμένοι από την αρχή, ανήμποροι να τους βοηθήσουμε.
Τρία αδέλφια αποφασίζουν να ληστέψουν μία τράπεζα για να καταφέρουν επιτέλους να ξελασπώσουν (ας μου επιτραπεί η έκφραση), να δημιουργήσουν την ευκαιρία για μία καλύτερη ζωή. Η ληστεία, εκ πρώτης όψεως, στέφεται με επιτυχία, τα αδέλφια καταφέρνουν να αποκομίσουν ένα μεγάλο χρηματικό ποσό κι αποσύρονται σε μία αποθήκη μέχρι να ξεχαστεί η ληστεία και να μπορέσουν να εγκαταλείψουν τη χώρα. Τα πράγματα περιπλέκονται, όμως, καθώς κατά τη διάρκεια της εξόδου τους από την τράπεζα, ανταλλάσσουν πυρά με αστυνομικές δυνάμεις, με αποτέλεσμα κάποιο από τα αδέλφια να χτυπήσει έναν εκ των αστυνομικών. Αναγκάζονται, λοιπόν, να περιμένουν στην αποθήκη μέχρι να ηρεμήσει η κατάσταση, να ξεχαστεί η ληστεία και να μπορέσουν να διαφύγουν στο εξωτερικό.
Η αποθήκη μετατρέπεται έτσι στον χώρο της παράστασης, ο οποίος σε συνδυασμό με τη συναισθηματική φόρτιση των αδελφών, την κλεισούρα και το δέντρο των μεταξύ τους σχέσεων, ωθεί τους τρεις πρωταγωνιστές να ανοιχτούν, να φανερώσουν τις αδυναμίες και τις ανησυχίες τους και να αποκαλύψουν τα ένοχα μυστικά τους.
Ο Παρφές, ένα σύγχρονο παραμύθι για τον σχολικό εκφοβισμό!
Συγγραφέας: Σοφιάννα Παϊδούση
Ηλικία: από 4 ετών
Σελίδες: 80
Είδος: Print Book, Fairytale, Picture book, full color
Τόπος & Χρόνος έκδοσης: Αθήνα, Ιούλιος 2019
Παραγγείλτε το βιβλίο του Παρφέ, στη μοναδική τιμή των 9,99 € και κερδίστε αυτόματα:
↝Το αντίστοιχο eBook του Παρφέ, (αξίας 4.90 €)
↝Την ηχογραφημένη αφήγηση της ιστορίας (αξίας 1 €)
↝Ιδιόχειρη αφιέρωση της συγγραφέα
→Super προσφορά:
Τα δύο βιβλία 18 €, τα τρία 24€!!!
Για παραγγελίες στο: Facebook: @oparfes
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ για το βιβλίο (κριτικές & συνεντεύξεις):
https://oparfes.blogspot.com
Για να δείτε το ΑΝΑΝΕΩΜΕΝΟ ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ:
https://drive.google.com/file/d/1zLFShdPKltFxRmUst9YGvMQlgBzqXC3r/view?usp=sharing
Highlights:
1. Η αποκάλυψη του μυστικού του μικρότερου αδερφού στον μεσαίο. Ο μικρός αδερφός αισθάνεται ενοχές και προχωρά στην αποκάλυψη αυτή από ανάγκη, ως μια ύστατη απέλπιδα λύση, γιατί αγαπά τον αδερφό του και μόνο με τον τρόπο αυτό μπορεί να τον αποπροσανατολίσει από κάτι χειρότερο. Η σκηνή αυτή αποδεικνύεται ιδιαίτερα δυνατή και συγκινητική και μας αποζημιώνει μέσα από το ισχυρό δέσιμο των δύο αδερφών, το οποίο λειτουργεί τελικά ως η μία και μοναδική βάση που τα τρία αδέρφια δεν πρόκειται ποτέ να αμφισβητήσουν.
2. Το τέλος. Οι Εκτελεστές δεν είναι μια ιστορία αισιόδοξη. Αν κάποιος θέλει να την παρακολουθήσει, είναι αναγκαίο να είναι προετοιμασμένος για αυτό. Οι τρεις αδερφοί συμβολίζουν όχι μόνο τις τρεις εκδοχές του κάθε ανθρώπου (σαν την τριμερή διάκριση της ψυχής του Πλάτωνα) αλλά κι ένα σημαντικό τμήμα της σύγχρονης σκληρής κι απρόσωπης κοινωνίας. Στο τέλος κοιτούν το ακροατήριο με μάτια αφοπλιστικά και αν και σιωπηλοί, φωνάζουν περήφανα και ζητούν από τη μία την αναγνώριση και από την άλλη από εμάς να δούμε κατάματα τις ευθύνες που αποφεύγουμε καθημερινά, δίνοντας ένα πρόσωπο που μας ενδιαφέρει σε όλα εκείνα τα δυστυχισμένα άτομα που καθημερινά επιλέγουμε να αγνοούμε.
Σκηνοθεσία:
Ο χώρος της δράσης ήταν η αποθήκη-καταφύγιο των τριών πρωταγωνιστών. Η αποθήκη έπρεπε να μοιάζει ακατάστατη, σκονισμένη και γενικότερα παρατημένη τη στιγμή που ο χώρος έπρεπε να έχει μια οργάνωση για τις ανάγκες της παράστασης. Η σκηνοθεσία εξυπηρέτησε άψογα την ανάγκη αυτή, δημιουργώντας ένα παρατημένο περιβάλλον, το οποίο ήταν χωρισμένο εμφανώς σε διαφορετικά τμήματα, όλα εκ των οποίων αξιοποιήθηκαν όπως έπρεπε. Το παρατημένο του χώρου συμβολίζει με τον τρόπο αυτό το πόσο παρατημένοι αισθάνονται οι τρεις αδερφοί από την ίδια την κοινωνία.
Σκηνοθετικά καλύφθηκε άψογα και η οργάνωση του χρόνου της παράστασης, καθώς επιτυγχάνεται να δοθεί η αίσθηση της ύπαρξης κεφαλαίων στην πλοκή του έργου, παρόμοια με την οργάνωση ενός κινηματογραφικού υλικού έπειτα από την παρέμβαση του μοντάζ.
Ηθοποιοί
Αλέξανδρος Παπατριανταφύλλου
Ο Αλέξανδρος Παπατριανταφύλλου είχε να διατηρήσει κάποιες λεπτές ισορροπίες στο πλαίσιο του ρόλου του ως ο μεγάλος εκ των τριών αδερφών. Εκπροσωπούσε ό,τι καλύτερο είχαν να δώσουν, μια φυσιογνωμία ηγετική, άνθρωπο μορφωμένο επί των πολιτικών θεωριών, ικανό να αντιληφθεί το δάσος πέρα από το δέντρο αλλά ταυτόχρονα με κοινωνική συνείδηση και άμεσα σε επαφή με την κοινωνία. Έναν άνθρωπο με σχέδιο για μια καλύτερη ζωή φαινομενικά, όταν στην πραγματικότητα έχει πλήρως απογοητευθεί. Παράλληλα είναι αυτός που προσπαθεί να κρατήσει ισορροπίες και να επιβάλει ψυχραιμία μεταξύ των αδερφών, καθώς αυτό αναμένεται από αυτόν εξαρχής. Ο ηθοποιός καταφέρνει κι εξυπηρετεί επαρκώς όλα τα παραπάνω και εν τέλει συγκινεί και αγγίζει το ακροατήριο όχι μόνο λόγω της πλοκής αλλά και μέσα από την ευαισθησία που ο ίδιος επιτυγχάνει να αναδείξει.
Λυκούργος Μπάδρας
Ο Λυκούργος Μπάδρας υπήρξε απολαυστικός και συγκινητικός. Αφενός αποτελεί την κύρια πηγή χιούμορ κατά τη διάρκεια του έργου, όχι μόνο ως αποτέλεσμα των απαιτήσεων της υπόθεσης αλλά κυρίως και εμφανώς μέσα από το χάρισμα που ο ίδιος εκπέμπει. Αφετέρου καταφέρνει να προσδώσει μία ειλικρινή, πηγαία αυθεντικότητα, δίνοντας στο ακροατήριο την αίσθηση ότι έχει υπάρξει στο περιβάλλον του καθενός θεατή ξεχωριστά. Χάρη στην αυθεντικότητα αυτή γίνεται επιτυχής η απόπειρα της παράστασης να θίξει το σημαντικότατο και απολύτως υπαρκτό πρόβλημα της ανακύκλωσης της εγκληματικότητας, το οποίο η κοινωνία πάντα προτιμά να το απαξιώνει, απαξιώνοντας παράλληλα κι απομονώνοντας άτομα τα οποία ποτέ δεν είχαν τις κατάλληλες ευκαιρίες.
Βασίλης Τριανταφύλλου
Ο Βασίλης Τριανταφύλλου έπρεπε να αποδώσει δύο ρόλους κι έναν ρόλο ταυτόχρονα. Ο μικρότερος αδερφός μοιάζει στα πάντα με έναν χρήστη ναρκωτικών που τον έχει καταπιεί σχεδόν ολοκληρωτικά η εξάρτησή του. Γέρνει συνεχώς προς τα εμπρός, περπατά αργά, ντύνεται με ρούχα χοντρά και η ομιλία του είναι εμφανώς επηρεασμένη από την εξάρτησή του. Όταν μάλιστα τον πιάνουν οι κρίσεις, λόγω του σοκ που περνά ο οργανισμός του, έχει σπασμούς, κρυώνει κι εκλιπαρεί για την επόμενη δόση. Υπάρχουν στιγμές, όμως, που είναι τελείως διαυγής και τότε φαίνεται ένας άνθρωπος διαφορετικός, ευφυής, διορατικός, συμπαθής και κυρίως ελπιδοφόρος, χαρακτηριστικό που κάνει τραγικότερη ακόμη την εξάρτησή του. Ο ηθοποιός μεταμορφώνεται σχεδόν κυριολεκτικά ο ίδιος στον χαρακτήρα, αποτυπώνει αψεγάδιαστα όλες τις ανάγκες του ρόλου και χάρη σε αυτό καθιστά επιτυχή την προσπάθεια του έργου να θίξει το πρόβλημα της εξάρτησης από ναρκωτικές ουσίες σε συνάρτηση με την -σε τελική ανάλυση- σκληρότητα κι αδιαφορία της κοινωνίας απέναντι στο πρόβλημα αυτό.
Μουσική, κουστούμια, σκηνικά, φώτα:
Ως μουσική επιλέγεται ελληνικό ροκ που θυμίζει δεκαετία '80, ως συνέπεια με το κάπως old school γηπεδικό ύφος που εκπέμπει η περίπτωση των τριών αδερφών. Στην αρχή η επιλογή αυτή ενδέχεται να ξενίσει αρκετούς, σταδιακά όμως γίνεται όλο και πιο ταιριαστή και εν τέλει απόλυτα φυσιολογική και συνεπής με τις ανάγκες του έργου. Λειτουργεί, μάλιστα, άψογα τη στιγμή του στερητικού συνδρόμου του μικρού αδερφού, ο οποίος από το σοκ έχει σπασμούς και τελικά καταλήγει να εκλιπαρεί και πάλι για την επόμενη δόση.
Η σκηνή αυτή λειτουργεί τόσο καλά εξαιτίας του συνδυασμού ερμηνείας, μουσικής αλλά και φώτων, τα οποία αναβοσβήνουν για χάρη της σκηνής, σαν ένα γρήγορο κι επιδέξιο μοντάζ που εξελίσσεται μπροστά στο ακροατήριο. Ο φωτισμός σε όλη τη διάρκεια του έργου ήταν αρκετά ευκρινής, επιτάσσοντας και κατευθύνοντας διακριτικά την προσοχή μας προς τους χαρακτήρες, ενώ παράλληλα χρησιμοποιήθηκε για να κατανείμει τον χρόνο της δράσης σε κεφάλαια, σαν ένα μοντάζ κινηματογραφικού έργου. Τα φώτα συνεισφέρουν τα μέγιστα και στο κλείσιμο της παράστασης, τραβώντας και απαιτώντας την προσοχή του ακροατηρίου επί της σκηνής εδώ και τώρα, απαιτώντας από αυτό να σταματήσει επιτέλους να αγνοεί αυτό που οι ήρωες εκπροσωπούν.
Τέλος, τα σκηνικά και τα κοστούμια φρόντισαν να αποτυπώσουν τον χαρακτήρα ακριβώς αυτού που έντυναν. Οι ήρωες ηθογραφούνταν από τα κοστούμια πριν καν προλάβουν να εκφραστούν και θύμιζαν εξαιτίας τους χαρακτήρες που σίγουρα έχουμε δει κάποια στιγμή στο κέντρο της Αθήνας. Τα σκηνικά από την άλλη συνεισφέρουν στην οργάνωση του χώρου και αποτυπώνουν όχι μόνο το παρατημένο της αποθήκης αλλά και τη συστηματική περιθωριοποίηση των ηρώων κατά τη διάρκεια της ζωής τους από την κοινωνία ως έχει.
Bonus Tips
Όποιος αποφασίσει να παρακολουθήσει τους Εκτελεστές χρειάζεται να προσπαθήσει από πριν να γυμνωθεί από πολιτικές απόψεις και ενδεχόμενα από πολιτικές παρωπίδες. Αντί αυτού ο γράφων θα συμβούλευε να παρακολουθήσει την παράσταση ερωτώμενος τα εξής: ποιο είναι το νόημα της κοινωνίας μας; Για ποιο λόγο έχει δημιουργηθεί όλο αυτό το γιγαντιαίο γραφειοκρατικό και απρόσωπο κατασκεύασμα εξαρχής; Και από τη στιγμή που αποτελεί ανθρώπινο κατασκεύασμα και όχι φυσική επιταγή, για ποιο λόγο υπάρχουν αυτοί που υποφέρουν και ακροβατούν από δυστυχία σε δυστυχία μέσα σε αυτό;
Αν θεωρητικά ο άνθρωπος καινοτομεί για να κάνει τη ζωή του καλύτερη, τότε ίσως θα έπρεπε κάποια στιγμή να αναρωτηθούμε για ποιο λόγο η ζωή κάποιων είναι απεναντίας πολύ χειρότερη. Αυτό που προσπαθούν να αποτυπώσουν οι Εκτελεστές δεν είναι κάποια αντιεξουσιαστική προπαγάνδα, αλλά πραγματικούς χαρακτήρες που όλοι έχουμε γνωρίσει λες κι έχουν παραχθεί από κάποιο εργοστάσιο.
Οι ήρωες του έργου είναι ιδιαίτεροι χαρακτήρες με δυνάμεις και αδυναμίες, παράλληλα όμως μοιάζουν καρικατούρες, τυποποιημένοι, σαν τα ρούχα που φορούσαν και οι ίδιοι που σίγουρα κατέληξαν στην αγορά προερχόμενα από τη γραμμή παραγωγής κάποιου άγνωστου απρόσωπου εργοστασίου.
Χαρακτήρες σαν τους ήρωες του έργου φαίνεται ώρες ώρες λες κι ανακυκλώνονται, με την κοινωνία μας να μοιάζει με ένα καλοκουρδισμένο εργοστάσιο με μια, προσδιορισμένη από αλλού, προβληματική αποστολή. Οι Εκτελεστές δείχνουν έτσι να μην είναι τελικά οι πρωταγωνιστές του έργου αλλά αφενός κάποια αόρατα χέρια που ούτε το ακροατήριο ούτε οι ήρωες του έργου μπορούν να προσδιορίσουν κι αφετέρου όλοι εμείς που, εθελοτυφλώντας καθημερινά απέναντι στους δυστυχισμένους πρωταγωνιστές, εξακολουθούμε να ζητάμε τις υπηρεσίες τους.
Συντελεστές
Συγγραφέας: Γιώργος Σκούρτης
Σκηνοθεσία: Τριαντάφυλλος Δελής
Καλλιτεχνική επιμέλεια: Κωνσταντίνος Παυλίδης
Φωτιστής: Δημήτρης Κοκολινάκης
Κινησιολογία: Πασχαλιά Ακριτίδου
Βοηθός Σκηνοθέτη: Λυδία Σγουράκη
Δημ. Σχέσεις: Άντζυ Νομικού – angienomikou@gmail.com
Στίχοι-Μουσική : Στέλιος Σαλβαδόρ
Ραδιοφωνικές φωνές : Ιωάννης Απέργης, Λυδία Σγουράκη
Ηθοποιοί: Λυκούργος Μπάδρας, Αλέξανδρος Παπατριανταφύλλου, Βασίλης Τριανταφύλλου
Προπώληση εισιτηρίων: https://www.ticketmaster.gr/ticketmaster_se_2005450.html
Θέατρο Αλκμήνη (Αλκμήνης 8-12), από 06/10 & κάθε Τετάρτη στις 21:00
τηλέφωνο: 21 0342 8650
Διαβάστε επίσης: Ηλίας Βαμβακούσης: "Πόσο διαφορετικά θα ήταν τα πράγματα αν, αντί για τη λέξη ελεημοσύνη, είχαμε τις λέξεις αλληλεγγύη, ανθρωπισμός, ισότητα" Aποκλειστική συνέντευξη στο Fairytales!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου