Η ηθοποιός Κυριακή Στούρου μένει... προσωρινά στην «καλύβα του μπαρμπα-Θωμά» -με... θυρωρό το Fairytales και τον δημοσιογράφο Νίκο Κολίτση-, σε μια αποκλειστική συνέντευξη ονείρου και πραγματικότητας, με ιπτάμενες μαξιλαροθήκες, βιβλία-ευαγγέλια, φόβους και αναιρέσεις, από τη Μυτιλήνη και την Αφρική, μέχρι τη Συρία και τη Γάζα, γιατί... «μακάρι κάποια στιγμή στον κόσμο αυτό, να γίνει θεατό το γεγονός ότι οι άνθρωποι μπορούν να ξεχωρίζουν μόνο λόγω στοιχείων της προσωπικότητάς τους και κανένα άλλο στοιχείο να μην τους κάνει διακριτούς»...
Αποκλειστική συνέντευξη της ηθοποιού Κυριακής Στούρου στο Fairytales και στον δημοσιογράφο Νίκου Κολίτση
"Η ιδεατή συνθήκη για μένα είναι να καταφέρω κάποια στιγμή να επιβιώνω μέσω της τέχνης μου"
Εξακολουθεί ν’ αποτελεί η «Η καλύβα του μπαρμπα-Θωμά» βιβλίο ευαγγέλιο για τους ηθοποιούς και τους νέους ανθρώπους της γενιάς που εκπροσωπείτε ή δε συμπεριλαμβάνεται πλέον στη λίστα των «αγαπημένων» και λόγω χρονικής απόστασης αλλά και λόγω άλλων διαφορετικών επιλογών;
Αυτό που παρατηρώ είναι πως η γενιά μου είναι κάπως διχασμένη... Αποτελείται απ' αυτούς που αντιμετωπίζουν τα βιβλία -διαχρονικά ή μη- σαν ευαγγέλιο κι απ' αυτούς που επιλέγουν να κρατούν την απόστασή τους. Αξίζει, βέβαια, να σημειωθεί ότι η απόσταση αυτή, αρκετά συχνά, είναι αποτέλεσμα υπερβολικού φόρτου εργασίας και μηδαμινού ελεύθερου χρόνου. Όπως και να έχει, ευαγγέλιο ή μη, θα πρότεινα σε όποιον δεν έχει έρθει σ' επαφή με το βιβλίο της Harriet Beecher Stowe, να το κάνει με την πρώτη ευκαιρία.
Ποιο είναι το πλεονέκτημα των νέων ηθοποιών και σκηνοθετών σε μια παράσταση υψηλών προσδοκιών, που απευθύνεται πρωτίστως σε παιδιά, εφήβους και νέους και πώς αυτό μπορεί ν’ αντισταθμίσει την έλλειψη πιο αναγνωρίσιμων καλλιτεχνών, για τα δεδομένα του κοινού πάντα, που, πολλές φορές, λειτουργεί και επιλέγει με όρους τηλεόρασης και διαφημιστικού χρόνου;
Το πλεονέκτημα ίσως είναι το μεράκι του καινούργιου. Αυτό που μπορεί να κάνει μια παράσταση να έχει απήχηση, είναι το να έχει δημιουργηθεί απ' όλους τους συντελεστές της με μεράκι, όρεξη κι ενθουσιασμό.
Ο νέος ηθοποιός, λοιπόν, μπορεί να κερδίσει τα παιδιά, εάν έχει αγαπήσει τον ρόλο του και τον έχει αντιμετωπίσει με σεβασμό και ειλικρίνεια.
"Η σύγχρονη «καλύβα του μπαρμπα-Θωμά» βρίσκεται σε πολλά σημεία στον κόσμο"
Σε ποιο σημείο εκτιμάτε ότι έχουν φτάσει τα πολιτικά και κοινωνικά δικαιώματα του ανθρώπου στην Ελλάδα και το εξωτερικό και τι προβλέπετε για το μέλλον, αναφορικά με τον σεβασμό και την ενδεχόμενη καταπάτησή τους; Ποιος είναι ο βαθμός αισιοδοξίας ή απαισιοδοξίας που διαθέτετε στη ζωή σας;
Δυστυχώς, στο άκουσμα και μόνο αυτής της ερώτησης, μου προκαλούνται αρνητικά συναισθήματα και προβληματισμός. Είναι πολύ αγχωτικό το γεγονός ότι η ιστορία επαναλαμβάνεται. Καθετί καινούργιο που κατακτιέται, φαίνεται να υπάρχει στην επόμενη γωνία κάποιος που περιμένει να το αναιρέσει και πολύ συχνά τον βλέπουμε και να το καταφέρνει. Προσπαθώ να σκέφτομαι θετικά, αλλά οφείλω να παραδεχτώ ότι ο φόβος μου για τα καλά που θ' αναιρεθούν, είναι πολλές φορές δυνατότερος.
Σας ανατίθεται ο ρόλος του δημοσιογράφου, με αποστολή τη διενέργεια συνέντευξης μ’ έναν ήρωα μιας αγαπημένης σας ιστορίας των παιδικών σας χρόνων. Ποιον ήρωα επιλέγετε, για ποιο λόγο και ποια θα ήταν η πρώτη φανταστική σας ερώτηση;
Για να είμαι ειλικρινής, με το που σκέφτομαι τα παιδικά μου χρόνια, επικρατεί πολύ έντονα η εικόνα του πατέρα μου, να μου διηγείται φανταστικές δικές του ιστορίες. Οπότε, κυρίαρχη φιγούρα είναι ένας βασιλιάς που είχε στην κατοχή του ιπτάμενες μαξιλαροθήκες! Η ερώτηση που φανταστικά θα ήθελα να του κάνω είναι: "Πώς σκοπεύετε να χρησιμοποιήσετε τις μαγικές σας μαξιλαροθήκες, προκειμένου να βοηθήσετε τον κόσμο;"
"Ο ρόλος του ηθοποιού είναι ξεκάθαρα αυτός που επιλέγω, αυτός που θεωρώ ότι μου ταιριάζει κι αυτός που αγαπώ"
Πώς συνδέεται το αντιρατσιστικό μήνυμα του βιβλίου και της παράστασης «Η καλύβα του μπαρμπα-Θωμά», με το προσφυγικό/μεταναστευτικό ζήτημα που ταλανίζει και διχάζει την ελληνική κοινωνία και ποιος μπορεί και οφείλει να είναι ο ρόλος της τέχνης και των νέων ηθοποιών και σκηνοθετών στη διαπαιδαγώγηση των ανθρώπων;
Πιο άμεσα δε γίνεται να συνδεθεί! Πιο επίκαιρο δε γίνεται να θεωρηθεί! Μακάρι κάποια στιγμή στον κόσμο αυτό, να γίνει θεατό το γεγονός ότι οι άνθρωποι μπορούν να ξεχωρίζουν μόνο λόγω στοιχείων της προσωπικότητάς τους και κανένα άλλο στοιχείο να μην τους κάνει διακριτούς. Μακάρι μέσω της τέχνης και του επαγγέλματός μου, να καταφέρω να κάνω έστω κι έναν άνθρωπο να προβληματιστεί και να σκεφτεί πάνω σ' αυτό.
Παγκόσμια Ημέρα Θεάτρου και το Υπουργείο σας επιλέγει με κλήρωση, ανάμεσα σε όλους τους ηθοποιούς της χώρας, για ν’ αποφασίσετε πώς θέλετε να γιορταστεί στα θέατρα της Αθήνας, της Θεσσαλονίκης και της περιφέρειας και με ποιο τιμώμενο πρόσωπο. Πώς το διαχειρίζεστε και τι αποφασίζετε να κάνετε;
Δεν ξέρω πώς μπορεί να διαχειριζόμουν κάτι τέτοιο... Σαν άνθρωπος μου αρέσει να σκέφτομαι αρκετά πριν από κάποια μου κίνηση. Οπότε, εκ πρώτης, θ' απαντήσω πως θα προτιμούσα να επιλέξει κάποιος ειδικός για το πώς θα γιορταστεί η Παγκόσμια Ημέρα Θεάτρου κι εγώ να βρίσκομαι σαν ηθοποιός σε μια ωραία παράσταση, γιορτάζοντας την ημέρα αυτή πάνω στη σκηνή.
Συγγραφέας: Σοφιάννα Παϊδούση
Ηλικία: από 4 ετών
Σελίδες: 80
Είδος: Print Book, Fairytale, Picture book, full color
Τόπος & Χρόνος έκδοσης: Αθήνα, Ιούλιος 2019
Παραγγείλτε το βιβλίο του Παρφέ, στη μοναδική τιμή των 9,99 € και κερδίστε αυτόματα:
- Το αντίστοιχο eBook του Παρφέ, (αξίας 4.90 €)
- Την ηχογραφημένη αφήγηση της ιστορίας (αξίας 1 €)
- Ιδιόχειρη αφιέρωση της συγγραφέα
ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ:
oparfes@gmail.com
Μπορείτε να δείτε το ανανεωμένο
Ποιο είναι το καλλιτεχνικό και προσωπικό αποτύπωμα από τη «Νέρα» στην «Αγγέλα» (του Γ. Σεβαστίκογλου, σε σκηνοθεσία Πέτρου Νάκου), στο θέατρο Altera Pars, πριν δύο χρόνια; Τι κρατάτε σήμερα και τι αφήνετε πίσω;
Τον ρόλο της αγαπημένης Νέρας θα τον θυμάμαι πάντα με πολλή αγάπη. Αυτό που κέρδισα πάνω απ' όλα, είναι το γεγονός ότι, μέσω της μελέτης του έργου του Σεβαστίκογλου, γνώρισα ακόμη πιο καλά τον ρεαλισμό στο θέατρο. Πέραν αυτού, μπορώ να πω ότι όλη η συνεργασία με τον Πέτρο Νάκο ήταν ένα σχολείο για μένα, από το οποίο έφυγα με πάρα πολλές γνώσεις κι εργαλεία για το μέλλον.
Διατελέσατε βοηθός σκηνοθέτη στην παράσταση «Joan De mArc» στο Θέατρο Φούρνος. Μπορείτε να οπτικοποιήσετε τον εαυτό σας σκηνοθέτη μετά από δέκα ή περισσότερα χρόνια ή ο ρόλος του ηθοποιού είναι αυτός που θα θέλατε να συνδέσετε τον όνομα και την παρουσία σας στον χώρο; Μπορούν να συνδυαστούν αυτά τα δύο;
Σίγουρα το επάγγελμα του σκηνοθέτη συμπορεύεται και συνυπάρχει μ' αυτό του ηθοποιού. Αυτό δε σημαίνει, ωστόσο, ότι ο κάθε καλός ηθοποιός είναι αναγκαστικά και καλός σκηνοθέτης ή το αντίστροφο. Προσωπικά, με την έως τώρα εμπειρία μου, ο ρόλος του ηθοποιού είναι ξεκάθαρα αυτός που επιλέγω, αυτός που θεωρώ ότι μου ταιριάζει κι αυτός που αγαπώ. Ποτέ, βέβαια, δεν ξέρεις τι επιφυλάσσει το μέλλον...
"Σαν άνθρωπος μου αρέσει να σκέφτομαι αρκετά πριν από κάποια μου κίνηση"
Ποια είναι η σύγχρονη «καλύβα του μπαρμπα-Θωμά»; Πού τη συναντήσατε τελευταία φορά και ποια συναισθήματα σας δημιούργησε; Aν μπορούσατε υποθετικά να σκηνοθετήσετε το έργο σε ανοιχτό χώρο, ποιο μέρος της Ελλάδας ή του εξωτερικού θα διαλέγατε και γιατί;
Η σύγχρονη «καλύβα του μπαρμπα-Θωμά» βρίσκεται σε πολλά σημεία στον κόσμο. Βρίσκεται στους δασκάλους αυτούς που φτιάχνουν αυτοσχέδια σχολεία στην Αφρική... Βρίσκεται στους ηθοποιούς αυτούς που κάνουν θεατρικό παιχνίδι για να προσφέρουν λίγη χαρά στα παιδιά που είναι πρόσφυγες στη χώρα... Βρίσκεται σ' αυτόν τον άνθρωπο που, όταν θα βάλει κρύο, πρώτα απ' όλα θα κατεβάσει μια κουβέρτα στον άστεγο που ξέρει ότι κοιμάται στο διπλανό πεζοδρόμιο... Βρίσκεται στα σπίτια-ερείπια των παιδιών της Συρίας και της Γάζας... Και προκαλεί θλίψη κι ελπίδα μαζί!
Εάν σκηνοθετούσα την παράσταση υποθετικά σε ανοιχτό χώρο, θα την τοποθετούσα στο λιμάνι της Μυτιλήνης, όπου σχεδόν καθημερινά καταφθάνουν πρόσφυγες, έχοντας μόλις γλιτώσει ή έχοντας κατάματα αντικρίσει το θάνατο.
"Ο νέος ηθοποιός μπορεί να κερδίσει τα παιδιά, εάν έχει αγαπήσει τον ρόλο του και τον έχει αντιμετωπίσει με σεβασμό και ειλικρίνεια"
Ποια είναι η ιδεατή καλλιτεχνική συνθήκη που θα θέλατε να συμπλέσει με τ’ όνειρό σας στην Τέχνη και την ηθοποιία; Mπορεί ένας νέος ηθοποιός να ονειρεύεται τελικά ή προέχει η επιβίωση και η καθημερινότητα;
Η ιδεατή συνθήκη για μένα είναι να καταφέρω κάποια στιγμή να επιβιώνω μέσω της τέχνης μου, κάνοντας παραστάσεις, ταινίες και σειρές, στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, καλλιτεχνικά κοντά στα δικά μου γούστα και τις δικές μου επιλογές.
Η αλήθεια είναι ότι η καθημερινότητα και η επιβίωση κάνουν τα όνειρα να φαντάζουν δύσκολα και πολλές φορές να μπαίνουν σε δεύτερη, τρίτη ή και τέταρτη μοίρα... Αλλά στο τέλος της ημέρας συνειδητοποιείς ότι χωρίς το όνειρο δε ζεις!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου