H «new entry»
στο θέατρο, Δανάη Παπαδοπούλου, είναι η δεύτερη… «Friend Therapy» εμψυχώτρια του Fairytales (Χορηγός
Επικοινωνίας), με
βιβλιογραφική αναφορά… εξεταστέας ύλης, το «THE ODD COUPLE», του Neil Simon
-και τη Θεατρική Ομάδα PROduction PROject, στο Θέατρο «Χώρος Ασωμάτων»-, με «friend» συνεδρία «βάφτισης»,
μια αποκλειστική συνέντευξη στον δημοσιογράφο Νίκο Κολίτση, με θεματικές,
μεταξύ άλλων, τους φίλους και τους γείτονες, τα "ταμπού" της ψυχοθεραπείας, τα μπαρ, τον πειραματισμό του θεάτρου, τις επιλογές, τη γραφιστική, τα σχήματα και τα χρώματα και την αλληλεπίδραση των σημείων, γιατί... "Ποτέ μου δεν το είχα σκεφτεί ούτε καν σαν παιδί, ότι θα παίξω στο θέατρο. Αλλά αυτή δεν είναι και η μαγεία του πειραματισμού;"
Ποιος είναι πιο χρήσιμος, ένας φίλος ή ο γείτονας, σε μια δύσκολη συγκυρία;
Σίγουρα ο φίλος. Ένας φίλος σε γνωρίζει καλύτερα. Έχεις αναπτύξει μαζί του έναν κώδικα επικοινωνίας και μπορεί να σε συμβουλέψει, όπως μόνο εκείνος ξέρει. Αλλά ακόμη κι αν δεν έχει συμβουλή να σου δώσει, θα είναι εκεί για σένα να σε στηρίζει, να μην κουβαλήσεις όλο το φορτίο μόνος σου -ή έτσι θα έπρεπε να είναι τελοσπάντων...-
Έχετε κάνει ποτέ ατομική ή ομαδική ψυχοθεραπεία; Αν όχι, θα κάνατε ποτέ και για ποιο λόγο; Συνεχίζει ν' αποτελεί ταμπού για την ελληνική κοινωνία;
Έχω κάνει, όχι ομαδική όμως. Ήταν ευχάριστα εντυπωσιακό το πόσοι άνθρωποι μου αποκάλυψαν τότε ότι το ήθελαν κι εκείνοι. Είχα εντυπωσιαστεί εξίσου, όμως, με τη συνειδητοποίηση πως ακόμη, δυστυχώς, αποτελεί ταμπού στην κοινωνία μας. Ευελπιστώ με το πέρασμα των χρόνων ν' αλλάξει αυτό. Είναι άκρως βοηθητική διαδικασία -στην περίπτωση, βέβαια, που κάποιος το θέλει πραγματικά-. Δεν έχει σημασία ο λόγος για τον οποίο θα το επιλέξει κανείς. Σημασία έχει, αν το θέλει, να το δοκιμάσει, μη δίνοντας βάση στο ταμπού, που απλώς θα τον κρατήσει πίσω.
Πώς θα αισθανόσαστε αν δουλεύατε σ' ένα μπαρ στο οποίο σύχναζαν καθημερινά οι φίλοι σας;
Δεν είναι κάτι που δεν έχω ζήσει ή που ακόμη κατά καιρούς δε ζω. Άλλωστε, όταν δουλεύεις σ' ένα μπαρ, οι φίλοι σου, κάτα πάσα πιθανότητα, θα καταλήξουν να συχνάζουν σ' αυτό. Το έχω συνηθίσει και μου αρέσει.
Το νέο βιβλίο της συγγραφέα Σοφιάννας Παϊδούση
"Ο Παρφές" σχετικά με το σχολικό εκφοβισμό (bullying)
είναι διαθέσιμο σε μορφή eBook!!!
Μπορείτε να δείτε το 6σέλιδο
ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ σε μορφή Pdf!
μπορείτε να δείτε προεπισκόπηση του βιβλίου εδώ!
Σύντομα και σε έντυπη μορφή από τις εκδόσεις Οσελότος!
Πρώτη επαφή με το θέατρο. ποια είναι η αίσθηση που έχετε αποκομίσει; Υπάρχουν στερεότυπα που έχουν επιβεβαιωθεί ή αντίστοιχα που έχουν καταρριφθεί;
Πρώτη επαφή με το θέατρο, ναι και τολμώ να πω πως είναι απ' τις καλύτερες επιλογές που έχω κάνει. Αν μου έλεγε κάποιος πριν ένα χρόνο ότι φέτος θα είμαι σε κάποια παράσταση, μάλλον θα γελούσα. Αλλά αυτή δεν είναι η μαγεία του πειραματισμού; Ποτέ μου δεν το είχα σκεφτεί ούτε καν σαν παιδί. Ποτέ δε με απασχόλησαν τα στερεότυπα που πιθανώς υπάρχουν γύρω απ' το χώρο του θεάτρου -όπως οι σχέσεις που μπορεί ν' αναπτύσσονται ή η αντίληψη πως ο ηθοποιός μπορεί ν' ασκεί την υποκριτική του και πέρα απ' το σανίδι. Τίποτε απ' αυτά δε μου έχει επιβεβαιωθεί μέχρι στιγμής. Κατέληξα στο θέατρο σε μία φάση γενικότερης αναζήτησης και δοκιμής. Δεν είναι εύκολο να μπεις ξαφνικά σε μία ομάδα ανθρώπων και να χρειάζεται εξαρχής να εκθέσεις το "εγώ" σου, αλλά, εν τέλει, αυτό είναι που σε δένει στο σύνολο και μαθαίνεις απ' αυτό. Η κύρια αίσθηση, όμως, που έχω αποκομίσει είναι ότι η σκηνή του θεάτρου, χωρίς την ψυχή του ηθοποιού, είναι απλώς ένα κομμάτι ξύλου. Βασική προϋπόθεση, λοιπόν, είναι ν' αφεθείς, να δεχτείς να εκτεθείς, να εμπιστευτείς την ομάδα και να δεχτείς το ποιος είσαι -με τα συν και τα πλην σου-. Μόνο έτσι θα μπορέσεις να μπεις στα παπούτσια κάποιου άλλου και τα δικά σου κομμάτια να τα πλάσεις ανάλογα με τον ρόλο που σου δόθηκε. Μπορείς, κατά κάποιον τρόπο, να ζήσεις παραπάνω ζωές απ' τη δική σου και η κάθε μία απ' αυτές τις ζωές σου δίνει κάτι καινούργιο. Είναι μία άκρως δημιουργική διαδικασία. Ψυχοθεραπευτική, όπως πολλοί λένε και έχουν δίκιο.
Πρώτη επαφή με το θέατρο, ναι και τολμώ να πω πως είναι απ' τις καλύτερες επιλογές που έχω κάνει. Αν μου έλεγε κάποιος πριν ένα χρόνο ότι φέτος θα είμαι σε κάποια παράσταση, μάλλον θα γελούσα. Αλλά αυτή δεν είναι η μαγεία του πειραματισμού; Ποτέ μου δεν το είχα σκεφτεί ούτε καν σαν παιδί. Ποτέ δε με απασχόλησαν τα στερεότυπα που πιθανώς υπάρχουν γύρω απ' το χώρο του θεάτρου -όπως οι σχέσεις που μπορεί ν' αναπτύσσονται ή η αντίληψη πως ο ηθοποιός μπορεί ν' ασκεί την υποκριτική του και πέρα απ' το σανίδι. Τίποτε απ' αυτά δε μου έχει επιβεβαιωθεί μέχρι στιγμής. Κατέληξα στο θέατρο σε μία φάση γενικότερης αναζήτησης και δοκιμής. Δεν είναι εύκολο να μπεις ξαφνικά σε μία ομάδα ανθρώπων και να χρειάζεται εξαρχής να εκθέσεις το "εγώ" σου, αλλά, εν τέλει, αυτό είναι που σε δένει στο σύνολο και μαθαίνεις απ' αυτό. Η κύρια αίσθηση, όμως, που έχω αποκομίσει είναι ότι η σκηνή του θεάτρου, χωρίς την ψυχή του ηθοποιού, είναι απλώς ένα κομμάτι ξύλου. Βασική προϋπόθεση, λοιπόν, είναι ν' αφεθείς, να δεχτείς να εκτεθείς, να εμπιστευτείς την ομάδα και να δεχτείς το ποιος είσαι -με τα συν και τα πλην σου-. Μόνο έτσι θα μπορέσεις να μπεις στα παπούτσια κάποιου άλλου και τα δικά σου κομμάτια να τα πλάσεις ανάλογα με τον ρόλο που σου δόθηκε. Μπορείς, κατά κάποιον τρόπο, να ζήσεις παραπάνω ζωές απ' τη δική σου και η κάθε μία απ' αυτές τις ζωές σου δίνει κάτι καινούργιο. Είναι μία άκρως δημιουργική διαδικασία. Ψυχοθεραπευτική, όπως πολλοί λένε και έχουν δίκιο.
Είστε γραφίστρια, εκτός των άλλων. Με ποιο βασικό σχέδιο και με ποια χρώματα θ' αποτυπώνατε την παράσταση στο χαρτί;
Πιστεύω πως η αφίσα που σχεδιάστηκε από το PROduction PROject, εκφράζει την αισθητική της συγκεκριμένης παράστασης. Αν έπρεπε, όμως, να κινηθούμε με τους κανόνες του βασικού σχεδιασμού και να δημιουργήσουμε με απλά σχήματα, φόρμες και χρώματα, θα έπρεπε και να στηριχτούμε στο κυρίαρχο χαρακτηριστικό της παράστασης. Στο "Friend Therapy" εστιάζουμε στην έννοια της φιλίας, έχοντας σαν βάση τη διαφορετικότητα. Αν έπρεπε να χρησιμοποιήσω βασικά σχήματα και χρώματα για να το μεταφέρω στο χαρτί, σίγουρα θα δημιουργούσα μία ενιαία σύνθεση, αποτελούμενη από αντίθετα στοιχεία. Για παράδειγμα, έναν κύκλο που έρχεται σε άμεση επαφή μ' ένα τετράγωνο (η χαλαρή πνευματικότητα σε συνδιασμό με την απόλυτη και σοβαρή σταθερότητα). Όσο αφορά στα χρώματα, θα επέλεγα πάλι αντίθεση μεταξύ τους (μπλε-κόκκινο, ψυχρό-θερμό) και στην ένωσή τους τον αντίστοιχο συνδιασμό. Σε μία πιο συμβολική εκτέλεση, τα σχήματα και το περιβάλλον θα κινούνταν σε ασπρόμαυρες αντιθέσεις και στην ένωση των σχημάτων θα έβαζα χρώμα (παρά τους χρωματικούς κανόνες, πορτοκαλί). Φυσικά, οι συγκεκριμένες ιδέες λειτουργούν σε θεωρητικό επίπεδο. Για την πρακτική λειτουργία τους είναι απαραίτητο να γίνουν δοκιμές. Ο βασικός στόχος, σε κάθε περίπτωση, θα ήταν μέσα από την αλληλεπίδραση διαφορετικών σημείων να προκύπτει κάτι νέο και μοναδικό.
Διάρκεια: 90’ με διάλειμμα 10’
Κείμενο: βασισμένο στο “THE ODD COUPLE” του Neil Simon
Διασκευή: Κωνσταντίνα Ρουμελιώτη
Σκηνοθέτης: Γιώργος Μαυράς & Κωνσταντίνα Ρουμελιώτη
Ερμηνεύουν: Γερόντης Κων/νος, Γεωργάκη Σοφία, Παπαγιάννη Άννα, Παπαδοπούλου Δανάη, Ρότσιος Κων/νος, Χαραλαμποπούλου Αναστασία, Χατζηιωάννου Παντελής
Χώρος Τέχνης Ασωμάτων Θησείο
Αγ. Ασωμάτων 6, Θησείο
Τηλ: 2118009838 Website: xorostexnisasomaton.blogspot.gr/
Εισιτήρια: 10€ κανονικό, 8€ φοιτητικό, 5€ για ανέργους & ατέλειες
Πληροφορίες: 2118009838
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου