Κριτική θεατρικής παράστασης «Αράφ»

 Κριτική θεατρικής παράστασης «Αράφ»

Θέατρο Αποθήκη

Της δημοσιογράφου Ελισάβετ Τσιάντου

Μία κτηνίατρος, ένας κηπουρός κι ένας ξενοδόχος, σ’ ένα νησί του Αιγαίου, προσπαθούν να αποφασίσουν την τύχη του σκύλου που διεσώθη από βέβαιο πνιγμό. Μια ιστορία απλή φαινομενικά, στην πορεία της οποίας, όμως, αναδύονται πολλά ηθικά διλήμματα και συναισθήματα, μέσα από το ευφυέστατο και τρυφερό κείμενο του Γιάννη Τσίρου.  

Το σκηνικό είναι ένας χώρος υποδοχής και ένα σαλόνι του οποίου η αισθητική παραπέμπει στη δεκαετία του ’80, με τις παλιές καρέκλες και τα αντίστοιχα αντικείμενα διακόσμησης.  Όταν αρχίζει το έργο, όμως, σύντομα καταλαβαίνουμε ότι πρόκειται για τη reception του ξενοδοχείου «Αιγαίου», όπου εκτυλίσσονται τα γεγονότα.

Ο ξενοδόχος και ο κηπουρός, ενώ ψάρευαν, βρήκαν έναν σκύλο στη θάλασσα τον οποίο έσωσαν και μετέφεραν προσωρινά στο ξενοδοχείο.  Το συμβάν πήρε μεγάλη δημοσιότητα, πέρα από τα όρια του νησιού, με την τηλεοπτική μετάδοση και την κυκλοφορία στα social media. 

Μαζί με την κτηνίατρο που φρόντισε τον σκύλο, προσπαθούν να συμφωνήσουν αν θα τον στειρώσουν και θα τον οδηγήσουν σε καταφύγιο.  Πρόκειται για μία κατάσταση της οποίας η διαχείριση δε φαντάζει δύσκολη, όταν, όμως, παραφυλάει το μάτι της κοινής γνώμης καρφωμένο στις κινήσεις και αποφάσεις του καθενός, ξαφνικά δημιουργούνται διλήμματα. Αναδύεται ο φόβος εφαρμογής του νόμου, της επιλογής αυτού που επιθυμεί ο καθένας για τον εαυτό του και οι ενοχές για το ηθικά σωστό.  

Ο Γιάννης Τσίρος δεν παίρνει θέση στα παραπάνω, φέρνει, όμως, στην επιφάνεια προβληματικές κι ερωτηματικά που καλείται ο θεατής να απαντήσει. Δεν είναι ξεκάθαρο το λάθος από το σωστό, γιατί αυτό έγκειται στα βιώματα, την ευαισθησία, την παιδεία και την ανοχή που έχει ο καθένας μας πριν ταχθεί με το μέρος ενός εκ των ηρώων, αν μπορεί να επιλέξει. Αυτό που φαίνεται λογικό μετατρέπεται σε κατακριτέο, αυτό που είναι κατακριτέο μέσα από τη ματιά του ανθρώπου που το βιώνει, γίνεται λογικό.

Η ζωή είναι απρόβλεπτη κι ένα μικρό περιστατικό μπορεί να περιπλέξει την καθημερινότητα και να προσθέσει ένα βάρος σε αυτήν. Δεν υπάρχει εύκολη διέξοδος. Ποιος τελικά θα ικανοποιηθεί; Ο πιο επίμονος, ο πιο πονηρός ή ο πιο ισχυρός;  Όλοι έχουν να πληρώσουν ένα τίμημα. Μέσα από τους διαλόγους ο θεατής ανακαλύπτει το δίκιο και τη δυσκολία του κάθε ήρωα.

Διαφήμιση

www.sofiannapaidousi.com

Σοφιάννα Παϊδούση

Το υπέροχο κείμενο ζωντανεύει μέσα από την καθηλωτική και πολύπλευρη ερμηνεία των ηθοποιών. 

Η Ράνια Σχίζα υποδύεται τη νομοταγή και φιλόζωη κτηνίατρο που εναλλάσσει διαρκώς εύρος συναισθημάτων στη σκηνή, νεύρα, ειρωνεία, θλίψη, αυταρχικότητα και βρίσκεται σε μια διαρκή ένταση δίνοντας την ψυχή της.  

Ο Φώτης Λαζάρου υποδύεται τον κυνικό κηπουρό, ο οποίος υποκινείται από την ανάγκη ή το συμφέρον του. Κατά τη διάρκεια των διαλόγων ανακαλύπτουμε τα δίκια του κι εκεί που εύκολα κάποιος θεατής τον κρίνει, γιατί αυτό είναι το προφανές και το εύκολο, βρίσκει τον εαυτό του να αλλάζει γνώμη. Μέσα από χιούμορ, φωνές και αλήθεια, βλέπουμε τον ίδιο να μεταμορφώνεται από άξεστο σε τρυφερό και φοβισμένο χαρακτήρα.  Τέλος, ο Ιωσήφ Πολυζωίδης παρουσιάζεται ως ο πιο ήρεμος και λογικός, ο οποίος αργεί να κάνει το ξέσπασμά του. Αυτό είναι μία από τις δυσκολίες του ρόλου, γιατί αργεί η αβάντα του και μέσα από την ηρεμία του χαρακτήρα, ερμηνεύει με επιτυχία τις εναλλαγές θέσεων και συναισθημάτων. Τίποτα από τα παραπάνω δε θα είχε επιτευχθεί, χωρίς τη διακριτική σκηνοθετική ματιά του Γιώργου Παλουμπή, ο οποίος μαζί με τον Γιάννη Τσίρο συνθέτουν ένα ισορροπημένο δίδυμο, με ένταση και εύρος μέσα από λιτότητα.

Πάντα στο τέλος της παράστασης προσέχω τις εκφράσεις των ηθοποιών που υποκλίνονται στο κοινό, αφού έχουν βγει από τον ρόλο και στέκονται ως επαγγελματίες μπροστά στο κοινό. Ο καθένας. με την προσωπικότητά του, εξέπεμψε μια γλυκύτητα, μια αγωνία και μια ανακούφιση.

Λίγα γνώριζα για την παράσταση, πέρα από τα βασικά των συντελεστών. Το δελτίο τύπου δε σε κατατοπίζει πάντα, αποκτά νόημα αφού δει κάποιος την παράσταση. Πήγα με ευχαρίστηση, χωρίς να ξέρω τι να περιμένω. 

Συμπερασματικά, πρόκειται για ένα υπέροχο έργο που δεν έχει συγκεκριμένο target group, απευθύνεται σε όλους και με πλημμύρισε συναισθήματα. Έφυγα γεμάτη και σίγουρα θα παρακολουθήσω τους συντελεστές στις επόμενες δουλειές τους. Το προτείνω ανεπιφύλακτα.

Εισιτήρια:

more.come/theater/theatro apothiki/araf/

Διαβάστε ακόμα: Ο ΛΟΥΛΗΣ ΤΑΞΙΔΕΥΕΙ ΣΤΗΝ ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΑΔΑ της Ρένας Σιγάλα σε σκηνοθεσία Χρήστου Κάλλοου Θέατρο Αλκμήνη