Σαλίνα Γαβαλά: "Νιώθω ότι έχω ζήσει αρκετές ζωές σε πολλά μέρη. Τα ενώνει όλα μια αγάπη, είτε λέγεται τέχνη είτε οικογένεια είτε έρωτας"

Η πολυτάλαντη και χαρισματική Σαλίνα (Salina) Γαβαλά, λίγο πριν συμβάλλει στο μουσικό... χτίσιμο της «Όμορφης πόλης» στο Ηρώδειο -για... χάρη του Μίκη Θεοδωράκη και της αντίστοιχης υπερπαραγωγής του Γιώργου Βάλαρη-, «βουτάει» στο ροκ παρελθόν της σε βάθος δέκα μέτρων (χρόνων) τουλάχιστον! 
Πιο συγκεκριμένα, η Σαλίνα (Salina) Γαβαλά, με «παρατηρητή-ναυαγοσώστη» το Fairytales και τον δημοσιογράφο Νίκο Κολίτση, μιλά, μεταξύ άλλων, για την αγάπη και τη σιωπή, την τύχη, την trap μουσική, τη γλώσσα της καρδιάς και της αλήθειας, το Λος Άντζελες και την καριέρα στο εξωτερικό, τη θεατρολογία στα λύκεια της Κύπρου και τις καλλιτεχνικές προκλήσεις, γιατί «αν κι έχω καρδιά σαν θάλασσα»... έχω την ανάγκη να εξετάσω τις σχέσεις μας, τα λάθη, τις πληγές, τις προδοσίες και το πώς μπορούμε να συνυπάρξουμε, χωρίς να χάσουμε τον εαυτό μας μέσα στον άλλον!

Aποκλειστική συνέντευξη της Σαλίνας (Salina) Γαβαλά στον δημοσιογράφο Νίκο Κολίτση και στο Fairytales

"Μου αρέσουν οι καλλιτεχνικές προκλήσεις"

Πόσο «πονάει η αγάπη» δέκα χρόνια μετά; Λιγότερο, περισσότερο, το ίδιο και γιατί; Με συγκριτικό τη σιωπή, τι πονάει περισσότερο τελικά;

Δέκα χρόνια μετά, νιώθω πως ένας κύκλος έκλεισε κι ανοίγουν άλλοι. Όσο για την αγάπη, πονάει, όταν δεν είναι υγιής κι επηρεάζεται από εξωτερικούς παράγοντες. Διαφορετικά, η αγάπη είναι ένα δώρο και γι’ αυτόν που το προσφέρει και για όποιον το δέχεται. 
Η σιωπή είναι απόφαση κι είναι πολύ πιο δυνατή απ' τις φωνές. Είναι, θα έλεγα, η αποδοχή και σηματοδοτεί το τέλος. Αν δεν έχεις πια τίποτα να πεις, τότε έχει τελειώσει!

Αν σας έλεγαν στο πιο pop-rock ξεκίνημά σας, ότι κάποια χρόνια μετά, θα τραγουδούσατε (με τον Δημήτρη Μπάση κι άλλους ερμηνευτές), στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών και Θεσσαλονίκης και στο Ηρώδειο, σε μια θεατρική μουσική υπερπαραγωγή, ωδή στον συνθέτη Μίκη Θεοδωράκη (σε σκηνοθεσία Γιώργου Βάλαρη, με τη Λαϊκή Ορχήστρα «Μίκης Θεοδωράκης»), πώς θ’ αντιδρούσατε και τι θα λέγατε; Είναι τελικά αυτό η φυσική εξέλιξη της ανοδικής καλλιτεχνικής σας πορείας, στροφή σε ό,τι ορίζεται ως ποιοτικό από την πλειοψηφία, αποτέλεσμα δουλειάς, τύχης και εμπειρίας ή κάτι άλλο;

Μπορεί στη μουσική μου... εφηβεία, να ξεκίνησα πιο επιθετική όσον αφορά στο ύφος μου, αλλά πάντα ήξερα ότι οι ερμηνευτικοί κι εσωτερικοί δρόμοι ήταν αυτοί που έψαχνα. Κουβαλούσα πάντα και την ηθοποιό μέσα μου, που ήθελε να υπάρξει μέσα από τέτοιες δουλειές. Τώρα νιώθω πια έτοιμη κι ώριμη ν' ακολουθήσω αυτούς τους δρόμους. Μια δασκάλα μου, έλεγε ότι «τύχη είναι όταν η ευκαιρία συναντά την ικανότητά σου». Δεν πιστεύω πια στη δύναμη της τύχης κι έτσι νιώθω να την αποδυναμώνω. Η επιμονή, η δουλειά και η προσπάθεια, μπορούν να την κερδίσουν! Απόδειξη είναι ότι, όταν ένιωθα ότι η τύχη δε μου χτυπούσε την πόρτα κι όταν ο δρόμος δε μου ανοιγόταν, βρήκα τρόπο να δημιουργήσω έναν δικό μου δρόμο. Αυτό έγινε με τη μουσικοθεατρική παράσταση αυτοβελτίωσης  «Όνειρα γλυκά», που έγραψα κι ανέβασα και που με βοήθησε ουσιαστικά να βρω τον εαυτό μου! 

"Τα τραγούδια του Μίκη μιλούν για αξίες και για ιδέες κι έχουν ένα ειδικό βάρος, την ώρα που η trap μουσική απαξιώνει τελείως τον στίχο και μιλάει για ανούσια κι ευτελή πράγματα"

Τα τραγούδια του Μίκη Θεοδωράκη, οι θεματικές τους και κυρίως τα βιώματα που τα συνοδεύουν, πόσο μπορούν ν’ αγγίξουν την ψυχή, την καρδιά και το μυαλό των νέων παιδιών -παρά τον σύγχρονο τρόπο προσέγγισης της παράστασης- και της σημερινής γενιάς που γαλουχείται, στην πλειοψηφία της, με hip hop και trap ακούσματα και άλλη αισθητική προσέγγιση; Είναι εφικτό να επιτευχθεί σύγκλιση ή το χάσμα είναι δεδομένο και αγεφύρωτο; Πώς νιώθετε γι’ αυτό ως εκπρόσωπος μιας νέας γενιάς τραγουδοποιών, παρά τα αρκετά χρόνια που έχετε στον χώρο;

Το χάσμα είναι πραγματικά τεράστιο. Τα trap ακούσματα, που είναι η νέα μόδα, είναι σκοταδισμός! (ας με συγχωρέσουν οι fans) Θέλω να πιστεύω, όμως, ότι το φως βρίσκει πάντα τον τρόπο. 
Τα τραγούδια του Μίκη μιλούν για αξίες και για ιδέες κι έχουν ένα ειδικό βάρος, την ώρα που η trap μουσική απαξιώνει τελείως τον στίχο και μιλάει για ανούσια κι ευτελή πράγματα. Τα τραγούδια του Μίκη, όμως, έχουν την ικανότητα να μιλούν στην ψυχή και να κερδίζουν τον καθένα από εμάς. 
Μπορεί η νέα γενιά να μιλάει άλλη γλώσσα, αλλά τα τραγούδια του Μίκη έχουν τη δύναμη να μιλούν τη γλώσσα της καρδιάς και της αλήθειας, που είναι κοινή για όλους τους ανθρώπους και μπορούν να ενώσουν τους δύο κόσμους.

Έχετε κάνει outing ευαίσθητα προσωπικά θέματα από την παιδική σας ηλικία, τις ενήλικες σχέσεις και τη ζωή σας γενικότερα. Ήταν ατομική ανάγκη διαχείρισης, θέμα χαρακτήρα, προσπάθεια να μοιραστείτε πράγματα κοινά με άλλους ανθρώπους ή ευθύνη των αδηφάγων Μ.Μ.Ε.; Τι έχετε αποκομίσει απ’ όλο αυτό σήμερα; Ποιο ήταν το feedback που έχετε δεχτεί;

Όταν μιλάς για κάτι, το ξορκίζεις. Ξαφνικά χάνει το βάρος του. Γίνεται από πληγή, σημάδι. Ήταν δύσκολο και μετάνιωσα πολλές φορές που το έκανα, αρχικά. Ήταν, όμως, επιλογή μου και τώρα που έχει περάσει αρκετός καιρός, νιώθω ότι αυτή η δημόσια εξομολόγηση με βοήθησε να προχωρήσω! Έπρεπε να γίνει! Χαίρομαι που ο κόσμος κι άγνωστοι αλλά και γνωστοί, μου είπαν ότι θαύμασαν το θάρρος μου, έδειξαν κατανόηση και με αγκάλιασαν. Ουσιαστικά αγκάλιασα κι εγώ τον εαυτό μου μετά απ' αυτό. Με συγχώρεσα. Σταμάτησα να αυτομαστιγώνομαι και να είμαι ενοχική! Ήταν μια δημόσια ψυχανάλυση!

"Ψάχνω να βρω το παιδί μέσα μου. Μεγαλώνοντας, ξεχνάμε"

Αν μένατε στο Los Angeles στην Αμερική, όταν είχατε φύγει από την Αθήνα και δεν επιστρέφατε τελικά, πόσο διαφορετική εκτιμάτε ότι θα ήταν η ζωή σας σήμερα; Θα ήταν καλύτερη ή χειρότερη; Ποια προβλέπετε ότι θα ήταν η προσωπική και επαγγελματική σας διαδρομή, ενασχόληση και κατάσταση;

Θα ήθελα να είχα μείνει στο Λος Άντζελες. Παρά το ότι είναι  παρεξηγημένο και πολλοί το θεωρούν ρηχό, για μένα ήταν παραδεισένιο. Είναι, βέβαια, πολύ δύσκολο να πετύχει κάποιος εκεί, αλλά, πέρα από το καλλιτεχνικό κομμάτι, μου πήγαινε πολύ η ποιότητα ζωής. Η οργάνωση, ο σεβασμός στον τρόπο που οδηγούν και φέρονται, ο υπέροχος καιρός, ο τρόπος ζωής που έχει να κάνει και με την άσκηση και τη σωστή διατροφή, είναι μόνο ορισμένοι λόγοι. Δεν ξέρω αν θα είχα καταφέρει να είμαι πετυχημένη στο Λος Άντζελες, αλλά σίγουρα θα ήμουν ευτυχισμένη κι αυτό είναι η απόλυτη επιτυχία!

Μήπως θα ταίριαζε περισσότερο στην αρχή της μουσικής σας σταδιοδρομίας τουλάχιστον, στον χαρακτήρα, στη φωνή, στο attitude, στο background και στο outfit σας, μία rock-metal female fronted μπάντα, με ορίζοντα δισκογραφίας και περιοδεία στο εξωτερικό; Πέρασε ποτέ αυτό απ’ το μυαλό σας; Πώς θα σας φαινόταν σαν ιδέα και ενδεχόμενο;

Πέρασε από το μυαλό μου, αλλά νομίζω θα έπρεπε να είχα ξεκινήσει πολύ νωρίτερα για να επιδιώξω μια καριέρα στο εξωτερικό. Ίσως σε μια επόμενη ζωή...

"Δε θέλω να έχω ερωτηματικά. Θέλω να εξαντλώ όλα τα ενδεχόμενα, να δοκιμάζω και να δοκιμάζομαι". 

Λονδίνο, Κύπρος, Αθήνα, Θεσσαλονίκη, Los Angeles,… Ποιος είναι ο συνδετικός κρίκος για τη Σαλίνα Γαβαλά σ’ όλα αυτά τα διαφορετικά μέρη; Από ποιο κρατάτε τις πιο ευχάριστες αναμνήσεις σας και σε ποιο θέλετε να πραγματοποιήσετε τα πιο τρελά σας όνειρα;

Νιώθω ότι έχω ζήσει αρκετές ζωές κι αυτό με γεμίζει. Κρατάω από κάθε μέρος τα θετικά. Η Κύπρος είναι ταυτισμένη κυρίως με σχολικά χρόνια. Η Θεσσαλονίκη συνδέεται με τα φοιτητικά και τις θεατρικές σπουδές. Το Λονδίνο έχει να κάνει με παλιές αγάπες, το Los Angeles ήταν σαν ένα όνειρο κι η Αθήνα είναι η πόλη μου, που προσπαθούμε με την τέχνη να γίνει πιο όμορφη. Τα ενώνει όλα μια αγάπη, είτε λέγεται τέχνη είτε οικογένεια είτε έρωτας.

Ως θεατρολόγος, με σπουδές -μεταξύ πολλών κι ετερόκλητων άλλων-, στο Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών, σας καλούν, λίγες μέρες πριν την έναρξη της νέας φετινής σχολικής χρονιάς, ν’ αναλάβετε υπηρεσία ως αναπληρώτρια καθηγήτρια θεατρολογίας στο ΓΕΛ Ερμούπολης Σύρου. Πώς αντιδράτε και πώς θ’ αντιμετωπίζατε ένα τέτοιο ενδεχόμενο; Θα σας ενδιέφερε η διδασκαλία στο σχολείο ή σε κάποιο άλλο από τα αντικείμενα των σπουδών σας κι εκτός σχολείου; (υποκριτική για τον κινηματογράφο, κλασικό μπαλέτο, πιάνο...)

Το έχω ήδη κάνει... Έχω αποδεχτεί τη θέση της θεατρολόγου στην Κύπρο και παράλληλα με τις καλλιτεχνικές δραστηριότητές μου εδώ αλλά κι εκεί, δίδασκα θέατρο σε λύκεια σ' όλη την Κύπρο για τρία χρόνια (2011-14). Πηγαινοερχόμουν Αθήνα τα Σαββατοκύριακα για live κι ένιωθα λίγο διχασμένη προσωπικότητα. Ήταν, όμως, μια εμπειρία που με βοήθησε παρά πολύ και παρόλο που δεν είναι κάτι που ήθελα να συνεχίσω, χαίρομαι που το δοκίμασα! Δε θέλω να έχω ερωτηματικά. Θέλω να εξαντλώ όλα τα ενδεχόμενα, να δοκιμάζω και να δοκιμάζομαι. Ξέρω τι ακριβώς μου ταιριάζει και νιώθω ότι έζησα πολλές ζωές! 

                                                           

                                       Συγγραφέας: Σοφιάννα Παϊδούση

Ηλικία: από 4 ετών

Σελίδες: 80

Είδος: Print Book, Fairytale, Picture book, full color

Τόπος & Χρόνος έκδοσης: Αθήνα, Ιούλιος 2019

Παραγγείλτε το βιβλίο του Παρφέ, στη μοναδική τιμή των 9,99 € και κερδίστε αυτόματα: 
↝Το αντίστοιχο eBook του Παρφέ, (αξίας 4.90 €)
↝Την ηχογραφημένη αφήγηση της ιστορίας  (αξίας 1 €)
↝Ιδιόχειρη αφιέρωση της συγγραφέα

→Super προσφορά: 

Τα δύο βιβλία 18 €, τα τρία 24€!!!

Για παραγγελίες στο: Facebook: @oparfes

ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ για το βιβλίο (κριτικές & συνεντεύξεις):

https://oparfes.blogspot.com

Για να δείτε το ΑΝΑΝΕΩΜΕΝΟ ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ:

https://drive.google.com/file/d/1zLFShdPKltFxRmUst9YGvMQlgBzqXC3r/view?usp=sharing

                                                                                              *Ισχύουν μεταφορικά έξοδα (2,90 €)

Πώς αποτιμάτε μέχρι στιγμής το τηλεοπτικό σας αποτύπωμα στην Ελλάδα και την Κύπρο; Μήπως λειτουργεί σε βάρος της μουσικής και θεατρικής σας διαδρομής, με δεδομένη και τη δυναμική του μέσου, που δημιουργεί μεν συνθήκες μεγαλύτερης αναγνωρισιμότητας σε ευρύτερα ακροατήρια κι ενδεχομένως απολαβών, αλλά την ίδια στιγμή θέτει «εν αμφιβόλω» την ποιοτική τους αξία;

Νιώθω ότι ζούμε σε εποχές που ο σκοπός αγιάζει τα μέσα. Βέβαια, δε νομίζω ότι έκανα ποτέ εκπτώσεις, τουλάχιστον όσο περνούσε από το χέρι μου και η τηλεοπτική μου παρουσία, που είναι πολύ μικρότερη από την αντίστοιχη μουσική και θεατρική μου διαδρομή, δε θεωρώ ότι υποσκάπτει την πορεία μου. 
Το μόνο πρόβλημα είναι ότι τα πολλά καλλιτεχνικά μου πρόσωπα και μέσα, δυσκολεύουν το κοινό να με κατατάξει σε μια κατηγορία, κάτω από μια συγκεκριμένη ταμπέλα. Ο χρόνος, όμως, βοηθά πάντα ν' αποσαφηνιστούν πολλά. 

Τραγουδάτε, γράφετε, συνθέτετε, σκηνοθετείτε. Η αναδρομή στα «Όνειρα Γλυκά» πόσο αγχολυτικά λειτούργησε στη ζωή σας αλλά και στη ζωή των άλλων; Η θεατρική συνέχεια (sequel), ποια θα είναι και πώς συνδέεται πάλι με τις ψυχικές σας ανάγκες; Μπορεί να λειτουργήσει η τέχνη ψυχοθεραπευτικά για τους δημιουργούς της;

Είναι σημείο αναφοράς τα «Όνειρα γλυκά» και καλλιτεχνικά αλλά κυρίως προσωπικά. Ήταν για μένα λυτρωτικό και το βασικότερο είναι ότι λειτούργησε έτσι και για το κοινό. Νιώθαμε ότι δεν κάνουμε  παράσταση αλλά λειτούργημα. Γιατρεύαμε την ψυχή μας (τη δικιά μας και του κόσμου) Μέσα από αυτή την παράσταση βρήκα τον εαυτό μου. 
Αν, λοιπόν, τα «Όνειρα γλυκά» ήταν η σχέση με τον εαυτό, το sequel είναι η σχέση με τον άλλο. Έχω την ανάγκη να εξετάσω τις σχέσεις μας, τα λάθη, τις πληγές, τις προδοσίες και το πώς μπορούμε να συνυπάρξουμε, χωρίς να χάσουμε τον εαυτό μας μέσα στον άλλον! Να συναντηθούμε ολοκληρωμένοι κι έτοιμοι, όχι μισοί, που περιμένουν τον άλλον για να νιώσουν σωστοί.

"Όταν μιλάς για κάτι, το ξορκίζεις. Ξαφνικά χάνει το βάρος του. Γίνεται από πληγή, σημάδι" 

Αν «έχεις καρδιά σαν θάλασσα», πότε ηρεμείτε και πότε ξεσπάτε και αφρίζετε; Εξακολουθεί κανείς να μη σας ορίζει;

Ηρεμώ δύσκολα. Η φύση είναι πηγή ηρεμίας. Αφρίζω με το ψέμα, την αδικία, την αγένεια και προσπαθώ να με ορίζω εγώ, πάνω απ' όλα! 

«Ξέρεις καλά τι θέλεις να κάνεις;» Αν γυρνούσατε πίσω τον χρόνο, θα είσαστε θετικοί εκ νέου στο κινηματογραφικό και μυστηριώδες video clip που συνοδεύει το αντίστοιχο τραγούδι ή θα νιώθατε ότι μπορεί να τσαλακώσει την εικόνα σας και να λειτουργήσει αρνητικά, εντός και εκτός μουσικών κύκλων;

Δεν έχω μετανιώσει. Μου αρέσουν οι καλλιτεχνικές προκλήσεις. Στην εποχή του instagram, που καταντήσαμε να ζούμε μόνο για την εικόνα και για την πρόκληση, δε νομίζω ότι η εικόνα ενός clip που έχει ένα concept καλλιτεχνικό, μπορεί να χαλάσει ούτε να φτιάξει, βέβαια, το προφίλ ενός καλλιτέχνη. Για να είμαι ειλικρινής δεν το θεώρησα ποτέ ακραίο. 
Παρ' όλα αυτά, τώρα πια ξέρω καλά τι θέλω να κάνω. Υπήρξαν εποχές που δεν πίστευα τόσο στον εαυτό μου, όσο πίστευα στις συμβουλές κάποιων κι έκανα κάποια πράγματα που ίσως να μην τα έκανα από μόνη μου. Όλα, όμως, είναι δρόμος.

"H αγάπη πονάει, όταν δεν είναι υγιής κι επηρεάζεται από εξωτερικούς παράγοντες"

Η επερχόμενη μουσική συμμετοχή σας σε εγχείρημα για παιδιά, πώς προέκυψε και πώς συνδέεται με τη σχέση που έχετε και θέλετε να έχετε με τις μικρές ηλικίες; Πόσο παιδί νιώθετε ακόμη;

Ψάχνω να βρω το παιδί μέσα μου. Μεγαλώνοντας, ξεχνάμε. Τα παιδιά έχουν τη δυνατότητα να χαίρονται με τα απλά, να μην κρατούν κακίες, είναι πιο γενναιόδωρα και πιο σοφά από τους μεγάλους. 
Εμείς προσπαθούμε να τους μεταδώσουμε γνώσεις, ενώ πρέπει να ξαναμάθουμε απ΄ αυτά πώς να ζούμε ουσιαστικά. Ίσως αυτό να είναι και ένας λόγος που συμμετέχω σ' αυτή τη δουλειά που έχει και ψυχαγωγικό αλλά και εκπαιδευτικό, ουσιαστικό χαρακτήρα. Όπως χρειάζεται να έχει η κάθε μορφή τέχνης.

Νικος Κολίτσης 

(Αρχισυντάκτης)

Απόφοιτος της Φιλοσοφικής Σχολής (Τμήμα Φιλολογίας-ΑΠΘ), 

με μεταπτυχιακό στο Ανοιχτό Πανεπιστήμιο. 

Αριστούχος Δημοσιογραφίας, με σπουδές Φωτογραφίας. 

Συγγραφέας, κριτικός θεάτρου (για παιδιά & ενήλικες), κινηματογράφου & λογοτεχνίας,
με συνεργασίες με έντυπο-ηλεκτρονικό τύπο πανελλαδικά.

Διαβάστε επίσης: To Fairytales προτείνει... 
“Ο ΘΗΣΕΑΣ ΚΑΙ Ο ΜΙΝΩΤΑΥΡΟΣ" από την Κάρμεν Ρουγγέρη σε καλοκαιρινή περιοδεία!