Αποκλειστική συνέντευξη του Γιάννη Βακιρτζή στο Fairytales
O εικαστικός και συγγραφέας Γιάννης Βακιρτζής ανεβαίνει στη «Γέφυρα του Κόσμου», με την παρθενική εικονογραφημένη νουάρ νουβέλα του, για να ενώσει την απόσταση ανάμεσα στις δύο όχθες του ποταμού, με το... πλοίο της αγάπης, διερωτώμενος τελικά: «Να προτιμήσει κάποιος τη σοφία ή αυτό που ποθεί η ψυχή;»
«Η γέφυρα του ποταμού έμοιαζε να είναι η γέφυρα του κόσμου». Ποια γέφυρα σας έρχεται στο μυαλό στην Ελλάδα και το εξωτερικό που θα μπορούσε να αποτελέσει, παράλληλα, ζωγραφική έμπνευση;
Υπάρχουν πολλά πολύχρωμα κίνητρα από διαφορετικές μνήμες στο μυαλό μου που όλα αυτά στελεχώνουν μια ιδεατή γέφυρα, που στέλνει την εικόνα της σε μένα και την έχω ζωγραφίσει. Ενώνει δύο ακραία σημεία. Κατανοητό είναι ότι το μίσος χωρίζει και η αγάπη σμίγει. Η γέφυρα, λοιπόν, ως σύμβολο της αγάπης νομίζω καλό είναι. Τώρα αν η απόσταση από τις δύο όχθες είναι μεγάλη, δύσκολα γεφυρώνεται. Ο ναρκισσισμός, η μισαλλοδοξία, για παράδειγμα, πιστεύω είναι μεγάλος ποταμός.
Πόσο διαφορετική θα ήταν η ζωή σας σήμερα, αν είχατε ολοκληρώσει τις σπουδές σας, ως Ηλεκτρολόγος Μηχανολόγος, στο Εθνικό Μετσόβειο Πολυτεχνείο και είχατε απορροφηθεί σε αυτό το επαγγελματικό αντικείμενο;
Θα αποχωριζόμουν την τέχνη και η απόφαση δε θα ήταν εφέσιμη. Έμεινα πιστός στη ζωγραφική, αν και με γοήτευε η φυσική. Εάν είχα απορροφηθεί σε άλλο επάγγελμα, όμως, θα έβρισκα τρόπο να δραπετεύσω σε κάποια αποφασιστική στιγμή.
Δεν ξέρω πώς παίρνω τις μεγάλες αποφάσεις με μια βεβαιότητα ότι αυτό είναι το σωστό και το άλλο δεν είναι. Το "θέλω" είναι το καλό ή το "λογικό" που είναι ελεγμένο και τεκμηριωμένο; Να προτιμήσει κάποιος τη σοφία ή αυτό που ποθεί η ψυχή;
Η γέφυρα του ποταμού έμοιαζε να είναι η γέφυρα του κόσμου, καθώς το φως του ήλιου γινόταν ολοένα και πιο χρυσό, ώσπου άρχισε να χάνεται, σκαρφαλώνοντας στα σπίτια, για να καταλήξει σ’ ένα θαμπό κόκκινο, που έσβησε τελικά στις κορυφές των υψηλότερων κτηρίων.
Το ζευγάρι έμενε εκεί, έως ότου τα φώτα της πόλης άρχισαν να ανάβουν και οι αντανακλάσεις τους στα ήσυχα νερά έφτασαν να αναμειχθούν για τα καλά με αυτές από τ’ άστρα και το φεγγάρι.
Η ρόδα, από το κοντινό πάρκο του φεγγαριού, κατάφωτη από χρωματιστές πυγολαμπίδες, γύριζε σαν φλεγόμενη βάτος.
Στη μία όχθη του ποταμού είναι τα κτήρια της καινούργιας πόλης. Η άλλη προσφέρει ένα διαφορετικό τοπίο, δρομάκια της παλιάς πόλης ανακατεμένα, στην αρχή της μόνο, δίπλα στην όχθη, με πιο καινούργια. Λίγα φανάρια φωτίζουν, εκεί που διασταυρώνονται οι δρόμοι. Συνθήματα γραμμένα. Ένα κλειστό μαγαζάκι, που πουλάει πέταλα και κουδούνια για τα πρόβατα. Οι τοίχοι γδαρμένοι σαν από κάποιο μεγάλο ζώο, που αόρατο κάνει βόλτες στην πόλη.
Ποια ήταν η αιτία, η αφορμή και η έμπνευση για το πρώτο συγγραφικό σας εγχείρημα «H γέφυρα του κόσμου»;
Σκέψεις γύρω από την αγάπη είναι που με έκαναν να γράψω το βιβλίο. Για να ερωτευτούμε και να αγαπήσουμε δεν ακολουθούμε τη λογική αλλά την ψυχή. Η ψυχή μας οδηγεί στη γέφυρα που μας ενώνει πάνω από τα κρύα νερά του ποταμού που μας χωρίζει. Μέσα σε αυτό το νερό κυλάει και ο ρατσισμός, ο υπερβολικός εγωισμός και ως κιονόκρανο η απληστία.
«Αυτός, κορίτσια, πέρασε πια στην απέναντι όχθη, που δεν υπάρχει γέφυρα επιστροφής». Nιώσατε ποτέ ότι περάσατε για κάποιο λόγο «απέναντι» κι αν ναι, πώς «επιστρέψατε»;
Το έχω νιώσει αυτό το συναίσθημα ότι πέρασα στην απέναντι όχθη. Ο τρόπος που τα κατάφερα είναι ότι τα θεώρησα όλα ότι είναι τόσο εφήμερα και ασήμαντα, επομένως εύκολα θα αλλάξουν. Το θέμα ήταν να μην πέσω σε πνευματική αδράνεια, οπότε γίνεται ακόμα ευκολότερη η επιστροφή.
Στις τελευταίες σας εκθέσεις συμμετέχετε και με art video. Ποια είναι η εξέλιξη της Βίντεο Αρτ στην Ελλάδα και το εξωτερικό τα τελευταία χρόνια;
Στην Ελλάδα υπάρχει ακόμα μια αστάθεια σε ό,τι αφορά τη συλλογή τέτοιων έργων. Υπάρχει δυσκολία για τον καλλιτέχνη που θα ήθελε να ασχοληθεί αποκλειστικά με αυτό το είδος έκφρασης, τουλάχιστον προς το παρόν. Η δημιουργία τους, όμως, έχει πολύ ενδιαφέρον και πολλές φορές αναπάντεχα καλά αποτελέσματα. Εξάλλου, ένα τέτοιο έργο μπορεί να ταξιδέψει πολύ μακριά, χωρίς να χρειάζεται κάποιος να το συνοδέψει. Υπάρχουν και ειδικές πλατφόρμες που μπορεί ο καλλιτέχνης να το προβάλλει, αλλά δεν έχω ασχοληθεί με αυτό.
Ως απόφοιτος της Ανωτάτης Σχολής Καλών Τεχνών, πώς κρίνετε την επαγγελματική στροφή της πλειοψηφίας των αποφοίτων της στη γενική και ειδική εκπαίδευση;
Το να λειτουργήσουν ως καλλιτέχνες και να ζήσουν από αυτό. Έχει αγκάθια αυτός ο δρόμος. Είναι πολύ τολμηρή απόφαση παίρνοντας το πτυχίο της σχολής να αδιαφορήσουν για ένα σίγουρο μισθό και μάλιστα όταν δεν έχουν από την αρχή υποστηρικτές στο έργο τους. Χρειάζεται ο νέος να έχει μεγάλο έρωτα για την τέχνη ως απαραίτητο εφόδιο για να πετύχει.
Ο Παρφές, ένα σύγχρονο παραμύθι για τον σχολικό εκφοβισμό!
https://drive.google.com/file/d/1zLFShdPKltFxRmUst9YGvMQlgBzqXC3r/view?usp=sharing
«Στην παρέα μου έχω πει ότι συζητάμε για τη ζωγραφική μου». Τι άλλο συζητάτε με τις παρέες σας, πώς κρίνουν το έργο και την καλλιτεχνική σας διαδρομή και πώς αντιμετώπισαν την πρώτη συγγραφική σας απόπειρα;
Είναι ευχάριστο να κουβεντιάζουμε για άλλους καλλιτέχνες. Αν και δεν έχω και πολλές παρέες, περισσότερο απασχολούμαι στο εργαστήριό μου. Τώρα να πιστεύουν οι φίλοι μου ότι είμαι χωρίς ταλέντο, δεν το νομίζω. Το βιβλίο ήταν ξεχωριστό απόκτημα για εκείνους που προέρχεται από εμένα. Φαντάζομαι θα είναι ευχαριστημένοι, κυρίως για τα σχέδια που είναι συγκεντρωμένα μέσα στις σελίδες του, αλλά μου είπαν ότι τους άρεσε και το πλάσιμο των φανταστικών χαρακτήρων που έδρασαν στη νουβέλα.
Παραμένουν το Βερολίνο και η Βαρκελώνη οι πιο «καλλιτεχνικές» πρωτεύουσες στην Ευρώπη; Ως ζωγράφος, ποιο θα ήταν το ιδανικό μέρος δημιουργίας στην Αθήνα και την περιφέρεια, ως ενδεχόμενος τόπος μόνιμης κατοικίας;
Υπάρχει καλλιτεχνική άνθιση σε αυτές τις πόλεις. Πάντως, αυξανόμενης της επικοινωνίας, τα πολιτιστικά σύνορα διευρύνονται. Ο υπέρτατος θαυμασμός στην κρίση για το καλύτερο δε θα ήταν σωστό. Η Βιέννη, για παράδειγμα, παρόλο που είναι μικρή, έχει έντονη καλλιτεχνική δραστηριότητα καθώς και άλλες πόλεις στην Ευρώπη.
Όσο για το ποιο θα ήταν το ιδανικό μέρος δημιουργίας, εδώ που βρίσκομαι είμαι ευχαριστημένος. Δε θα ήθελα να αυτοεξοριστώ κάπου αλλού.
Οι σημερινοί έφηβοι ζωγραφίζουν; Ποιες είναι οι συσχετίσεις, οι ομοιότητες και οι διαφορές από τους αντίστοιχους της εποχής σας;
Για τη ζωγραφική και γενικότερα για τις καλές τέχνες, αυτό που χρειάζεται είναι το έμφυτο ταλέντο που μπορεί να καλλιεργηθεί, εφόσον υπάρχει και πάρα πέρα η έμπνευση. Αυτό δεν αλλάζει. Είναι διαχρονικό από την παλαιολιθική εποχή έως και σήμερα.
To πρώτο σας βιβλίο εμπεριέχει σαράντα δικά σας πρωτότυπα σχέδια και εντάσσεται στην κατηγορία της νουάρ νουβέλας. Θα μπορούσε να αποτελέσει υλικό ταινίας μικρού μήκους ή animation; Πώς συνδέονται η ζωγραφική, η συγγραφή και ο κινηματογράφος και ποια η σχέση σας μαζί του;
Μπορεί να προεκταθεί το έργο για να γίνει ταινία. Η ζωγραφική, η συγγραφή και ο κινηματογράφος, είναι τέχνες ισοδύναμες και θαυμάσια συνδυάζονται. Με τις γιγάντιες παραγωγές του κινηματογράφου είμαι απροσηλύτιστος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου