H ηθοποιός και τραγουδίστρια Γεωργία Σιακαβάρα, με αξιοσημείωτη παρακαταθήκη στο τραγούδι, την τηλεόραση τον κινηματογράφο και το θέατρο, .."προχωρά μπροστά με το δικό της τρόπο, βλέποντας μόνο φως..."
Άλλωστε, "ο κόσμος έχει αρχίσει και βαριέται, πλέον, το τόσο ψέμα κι αρχίζει να δείχνει μεγαλύτερη προτίμηση σε οτιδήποτε αληθινό!"
Αποκλειστική συνέντευξη στο Fairytales!
Ποια είναι η τελευταία φορά που αναφωνήσατε "Αχ, αυτός ο άντρας μου" και για ποιο λόγο;
Τελευταία φορά ήταν στις πρόβες της παράστασής μας, όπου αστειευόμενη το φώναξα στον Αλέξανδρο Παρθένη, που υποδύεται τον σύζυγο της ανιψιάς μου, Ρέας Τουτουνζή.
Ποια θεατρική παράσταση και ποιος ρόλος σε θέατρο και κινηματογράφο αντίστοιχα σας έχει σημαδέψει και θέλετε να σας χαρακτηρίζει μέχρι σήμερα;
Μια θεατρική παράσταση που αγάπησα ιδιαίτερα και που θα ήθελα κάποια στιγμή να ξαναπαίξω, ήταν η "Σιδηρά κυρία" όπου υποδυόμουν τη Μάργκαρετ Θάτσερ. Γενικά, όμως, δε μου αρέσει να με σημαδεύουν οι ρόλοι που υποδύομαι ούτε και να με χαρακτηρίζουν. Σε κάθε καινούργιο ρόλο προτιμώ να ξεκινάω από την αρχή σαν να γράφω πάνω σε έναν άγραφο πίνακα.
Επί 20 και πλέον χρόνια ασχοληθήκατε με το τραγούδι σε πολλές και διαφορετικές εκφάνσεις. Τελικά ποιο τραγούδι αντιπροσωπεύει το είδος της μουσικής κατεύθυνσης που σας ταιριάζει περισσότερο κι επιθυμείτε να ταυτιστείτε με το αποτύπωμα του;
Δυστυχώς ή ευτυχώς είναι αδύνατον να σας απαντήσω στη συγκεκριμένη ερώτηση. Αγαπώ τη μουσική αυτή καθεαυτή και πιστεύω ότι σε όλα τα είδη της υπάρχουν εκατομμύρια όμορφα τραγούδια. Δε θα μπορούσα, λοιπόν, ποτέ να ξεχωρίσω μόνο ένα μικρό κομματάκι από ένα τόσο μεγάλο κι υπέροχο παζλ!
Από τα 19 σας χρόνια είστε σε πρακτορείο μοντέλων. Πόσο διαφορετικό ήταν το modeling πριν το ίντερνετ; Είναι θετική η αρνητική η συνεισφορά του στον κόσμο;
Νομίζω πως καθετί που έχει να κάνει με την εξέλιξη της τεχνολογίας φέρει μαζί του και θετικά αλλά και αρνητικά στοιχεία. Για να ασχοληθεί κάποιος τότε με το modeling, θα έπρεπε να συνεργάζεται με πρακτορεία και στη συνέχεια να τρέχει όλη μέρα σε castings. Τώρα πια όλο αυτό έχει γίνει πιο εύκολο. Ο καθένας μπορεί να έχει έναν λογαριασμό στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, να δείχνει τη δουλειά του και να δεχτεί, πιθανόν, κάποιες προτάσεις συνεργασίας. Φυσικά όλο αυτό έχει φτάσει, πλέον, σε τέτοιο βαθμό που και τα άτομα που ασχολούνται με τη μόδα αλλά και τα διάφορα προϊόντα που την αφορούν, καταλήγουν να γίνονται εύκολα βαρετά και γρήγορα αναλώσιμα.
"Το μέλλον της ιδιωτικής τηλεόρασης δεν προβλέπεται και τόσο ανθηρό".
Έχουν επηρεάσει τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης το χώρο που είναι συνυφασμένος με τη λέξη ΜΟΔΑ, το χώρο του modeling στον οποίον έχετε μεταξύ άλλων πρωταγωνιστησει; Πόσο σκοτεινός είναι ο κόσμος πίσω από τα φώτα;
Όπως προείπα με τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης γίνονται όλα πια πολύ πιο γρήγορα. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να χάνει ο χώρος της μόδας όλο και περισσότερο την αίγλη που είχε κάποτε. Πλέον, με το πάτημα ενός κουμπιού μπορείς να δεις και να βρεις τα πάντα... κάτι το οποίο για μένα είναι και καλό και κακό!
Τώρα για το αν και πόσο σκοτεινός είναι ο κόσμος πίσω από τα φώτα, αυτό νομίζω ότι ισχύει στη μόδα όσο ισχύει και σε όλους τους άλλους χώρους. Χρειάζεται, όμως, να είσαι κι εσύ σκοτεινός σαν άνθρωπος για να μπορείς να το καταλάβεις και ίσως να το υιοθετήσεις. Αλλιώς προχωράς μπροστά με το δικό σου τρόπο, βλέποντας μόνο φως.
Ο Παρφές, ένα σύγχρονο παραμύθι για τον σχολικό εκφοβισμό!
https://drive.google.com/file/d/1zLFShdPKltFxRmUst9YGvMQlgBzqXC3r/view?usp=sharing
Είναι politically correct η κατηγοριοποιηση των μοντέλων (αδύνατα, plus size...); Αν ξεκινούσατε σήμερα στο χώρο ποια θέση εκτιμάτε ότι θα είχατε και που θα είχατε φτάσει; Θα ακολουθουσατε την ίδια διαδρομή ή θα επιθυμούσατε να γίνετε ηθοποιός/ή και τραγουδίστρια από την πρώτη στιγμη;
Τα μεγέθη υπάρχουν παντού στη ζωή. Δε θα μπορούσε, για παράδειγμα, σε έναν αγώνα πυγμαχίας να παλέψει ένας αθλητής 70 κιλών με έναν αθλητή βαρέων βαρών, γιατί πολύ απλά ανήκουν σε διαφορετικές κατηγορίες. Ένας άνθρωπος που φοράει 42 νούμερο παπούτσι δε χωράει στο 38. Κατά τον ίδιο τρόπο, λοιπόν, ένα ρούχο που είναι σε μικρό νούμερο, δε χωράει σε έναν άνθρωπο που έχει μεγαλύτερες διαστάσεις. Γι' αυτό και κατά τη γνώμη μου πολύ σωστά, υπάρχουν, πλέον, μοντέλα για όλα τα μεγέθη ρούχων.
Αν ξεκινούσα σήμερα θα είχα σπουδάσει υποκριτική από τότε που τελείωσα το λύκειο... Αν ήταν εφικτό και πιο πριν. Τώρα για το πού θα είχα φτάσει δε θα το μάθουμε ποτέ!
"Αγαπώ τη μουσική αυτή καθεαυτή και πιστεύω ότι σε όλα τα είδη της υπάρχουν εκατομμύρια όμορφα τραγούδια".
Θέατρο, κινηματογράφος και τραγούδι επί σειρά ετών, αλλά η συντριπτική πλειοψηφία του τηλεοπτικού κοινού θυμάται πιο έντονα τις τηλεοπτικές σας παρουσίες σε σειρές και τις εμφανίσεις σας στην τηλεοπτική εκπομπή My style rocks το 2020. Είναι λοιπόν η δύναμη της τηλεόρασης που αφήνει το θέατρο και τον κινηματογράφο μοιραία σε δεύτερο ρόλο ή είναι αποτέλεσμα της εποχής στην οποία ο κόσμος έχει περισσότερη ανάγκη να ταυτιστεί με πρόσωπα και καταστάσεις που του προσφέρουν ψυχαγωγία και διασκέδαση από το σπιτι;
Η δύναμη της τηλεόρασης ανέκαθεν ήταν πολύ μεγαλύτερη από αυτή του θεάτρου ή του κινηματογράφου. Κι αυτό γιατί στα περισσότερα σπίτια είναι ανοιχτή σχεδόν όλη την ημέρα και κρατάει συντροφιά σε πάρα πολύ κόσμο. Επίσης, είναι διαφορετικό να βλέπεις την εικόνα ενός ηθοποιού ή οποιουδήποτε ανθρώπου κάθε μέρα από το να τον δεις μια φορά στο θέατρο ή τον κινηματογράφο. Όλα αυτά, λοιπόν, σε συνδυασμό και με το γεγονός ότι οι καιροί που διανύουμε είναι δύσκολοι, οδηγεί το κοινό στο να δένεται ή και να ταυτίζεται με τα άτομα αυτά που του προσφέρουν ψυχαγωγία και διασκέδαση!
Ποια είναι η μεγαλύτερη παθογένεια του ελληνικού κινηματογράφου; Με ποιον Έλληνα και ξένο σκηνοθέτη θα δεχόσαστε να συνεργαστείτε με κλειστά μάτια;
Το κακό με τον ελληνικό κινηματογράφο είναι ότι δεν υπάρχουν χρήματα γενικά κι έτσι γίνονται φθηνές παραγωγές που σε καμία περίπτωση δεν πλησιάζουν αυτές του εξωτερικού. Αυτό είναι πολύ λυπηρό, γιατί διαθέτουμε πολύ ταλαντούχους ηθοποιούς αλλά και συντελεστές γενικότερα.
Με κλειστά μάτια δε θα συνεργαζόμουν με κανέναν. Εκτιμώ και θαυμάζω πολλούς σκηνοθέτες, Έλληνες και ξένους, αλλά πάντα μου αρέσει να εξετάζω εξονυχιστικά κάθε πρόταση που μου γίνεται για να δω αν μου ταιριάζει και αν με πηγαίνει και παραπέρα κατά κάποιο τρόπο.
“Αχ! Αυτός ο Άντρας μου”
του Δημήτρη Μητρόπουλου
Θέατρο ΛΥΧΝΟΣ
Έχοντας συμμετάσχει σε πολλές τηλεοπτικές σειρές πως αξιολογείτε το μέλλον της ιδιωτικής τηλεόρασης και το επίπεδο της σήμερα, συγκριτικά με την προηγούμενη δεκαετία;
Δε μπορώ να είμαι σίγουρη για το ποια ακριβώς θα είναι η εξέλιξη της ιδιωτικής τηλεόρασης, γιατί κάποιες φορές τα πράγματα μπορεί και να αλλάξουν. Αν κρίνω, όμως, από το γεγονός ότι δεν πέφτουν τα ανάλογα χρήματα στις τηλεοπτικές σειρές κι όλα γίνονται, πλέον, σε πολύ σύντομο χρόνο, χωρίς πολλές φορές να δίνεται κι η ανάλογη σημασία σε λεπτομέρειες, το μέλλον της ιδιωτικής τηλεόρασης δεν προβλέπεται και τόσο ανθηρό.
Ποια είναι η εικόνα της νέας Ελληνίδας, όπως αυτή αποτυπώνεται στο διαδίκτυο και στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, με την εμπειρία και την απήχηση που διαθέτετε; Ποια είναι τα σημεία που εστιάζετε και πόσο απέχει το "φαινεσθαι" από το "είναι";
Η εικόνα της Ελληνίδας σήμερα, όπως αυτή προβάλλεται μέσα από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, είναι αυτή που, σχεδόν, όλες οι γυναίκες θα ήθελαν να έχουν και σχεδόν καμία δεν την έχει στην πραγματικότητα, μιας ψεύτικης κούκλας... μιας Barbie... Με το τέλειο πρόσωπο, το τέλειο σώμα, τα τέλεια μαλλιά, τα τέλεια ρούχα,... Γι' αυτό και σχεδόν καμία φωτογραφία δεν ανεβαίνει, πλέον, χωρίς φίλτρα ή χωρίς να έχει υποστεί κάποιου τύπου επεξεργασία. Οπότε το "φαίνεσθαι" απέχει πάρα πολύ από το "είναι".
Έχω, όμως, μια ελαφριά αίσθηση ότι κάπου αρχίζει κι αλλάζει αυτό σιγά σιγά. Νομίζω ότι ο κόσμος έχει αρχίσει και βαριέται, πλέον, το τόσο ψέμα κι αρχίζει να δείχνει μεγαλύτερη προτίμηση σε οτιδήποτε αληθινό!
Νικος Κολίτσης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου