Η ηθοποιός Μαρία Κορινθίου "ανάβει" τη φωτιά στο Χριστουγεννιάτικο δέντρο του Fairytales, με... σπίρτο μια αποκλειστική συνέντευξη-εξομολόγηση για παιδιά και ενήλικες, στον δημοσιογράφο Νίκο Κολίτση, με το αστέρι του "Τζόρνταν" και της "Παραμυθοποιού" να στολίζουν την κορυφή του, γιατί... "είναι ανάγκη να μεγαλώσουν με θεατρική παιδεία τα παιδιά. Όχι για να γίνουν ηθοποιοί, αλλά για να γνωρίζουν για το θέατρο".
Αποκλειστική συνέντευξη της ηθοποιού Μαρίας Κορινθίου στο Fairytales και στον δημοσιογράφο Νίκο Κολίτση!
Δεύτερη συγγραφική προσπάθεια και πρώτη στο παιδικό βιβλίο. Η «Παραμυθοποιός» (εκδόσεις Υδροπλάνο) έχει τη συνδρομή και της κόρης σας στην εικονογράφηση μαζί με τη Λιάνα Δενεζάκη, ενώ περιέχει και βιωματικά στοιχεία από τη σχέση σας με την ίδια την κόρη σας από παιδί. Πόσο «παραμυθένια» είναι τελικά η σχέση μητέρας-κόρης και πώς εξελίσσεται στο πέρασμα των χρόνων από τη στιγμή της γέννησης μέχρι σήμερα;
Ζωή είναι αυτή, αλλά από 'κει και πέρα η κάθε μητέρα με τον δικό της τρόπο, με τη δική της διαπαιδαγώγηση, οδεύει πάνω σ' αυτό το μονοπάτι. Δεν είναι εύκολος ο δρόμος... Όσο περισσότερο είσαι πάνω από το παιδί σου, τόσο πιο δύσκολος είναι, τόσο πιο δύσκολη είναι η διαπαιδαγώγησή του, γιατί όλοι οι γονείς οφείλουμε να διαπαιδαγωγούμε το παιδί όσο πιο καλά μπορούμε. Ταυτόχρονα, η σχέση μητέρας και κόρης ή μητέρας και παιδιού, δεν έχει σημασία αν είναι κόρη, είναι μία σχέση που μόνο μια μάνα μπορεί να καταλάβει. Αυτή είναι μια σχέση που πραγματικά ολοκληρώνει τη γυναίκα.
Αν «συλλαμβάνατε» την κόρη σας στο μπάνιο να λέει: «Καθρέφτη καθρεφτάκι μου στον τοίχο πάνω τώρα, ποια είναι η ωραιότερη σ’ ολόκληρη τη χώρα;» (από το παραμύθι «Η Χιονάτη και οι 7 Νάνοι»), πώς θ’ αντιδρούσατε;
Παίζει ρόλο τι θα δώσεις στο παιδί σου. Πώς θα διαχειριστείς αυτά τα μικρά πράγματα που είναι πολύ μεγάλα και πολύ σημαντικά για την προσωπικότητα του κάθε παιδιού. Ένα πράγμα που πρόσεξα πάρα πολύ στην Ισμήνη και ως μοναχοπαίδι, ήταν για μένα να σέβεται, να εκτιμά τον απέναντί της, να μη θεωρεί τίποτα δεδομένο και να μη θεωρεί ότι είναι το κέντρο του κόσμου.
Από 'κει και πέρα, όμως, η αλήθεια είναι ότι όσο μεγαλώνει ένα παιδί, τα στάδια της ηλικίας του είναι τελείως διαφορετικά. Η Ισμήνη είναι 11 χρονών και τώρα που μπαίνει στην εφηβεία, βλέπεις ότι αλλάζει η συμπεριφορά της. Ταυτόχρονα και ο τρόπος της μάνας χρειάζεται ν' αλλάξει. Φυσικά δεν έχω πιάσει το παιδί μου να κάνει κάτι τέτοιο. Αν την έπιανα, πάντως, αρχικά θα της μιλούσα, όπως κάθε φορά που βλέπω ότι μπορεί να συμβαίνει κάτι που είμαι αντίθετη. Πάντα καθόμαστε και μιλάμε. Είμαι υπέρ της επικοινωνίας ως τρόπου διαπαιδαγώγησης. Να μιλάμε, να εξηγούμε το γιατί, τα θετικά και τ' αρνητικά. Το παιδί όλα τα κατανοεί, όπως κι εμείς.
Στο κάτω κάτω μπορεί να αντιδρούσαμε σε πολλά πράγματα, όταν ήμασταν μικρά παιδιά, αλλά τελικά όλα τα παιδιά είμαστε μικρογραφία των γονιών μας.
"Έχω πολλά όνειρα, πολλές φιλοδοξίες και είναι πέντε πράγματα μετρημένα στα δάχτυλά μου, που έχω πει ότι θα τα κάνω"
Από 'κει και πέρα, όμως, η αλήθεια είναι ότι όσο μεγαλώνει ένα παιδί, τα στάδια της ηλικίας του είναι τελείως διαφορετικά. Η Ισμήνη είναι 11 χρονών και τώρα που μπαίνει στην εφηβεία, βλέπεις ότι αλλάζει η συμπεριφορά της. Ταυτόχρονα και ο τρόπος της μάνας χρειάζεται ν' αλλάξει. Φυσικά δεν έχω πιάσει το παιδί μου να κάνει κάτι τέτοιο. Αν την έπιανα, πάντως, αρχικά θα της μιλούσα, όπως κάθε φορά που βλέπω ότι μπορεί να συμβαίνει κάτι που είμαι αντίθετη. Πάντα καθόμαστε και μιλάμε. Είμαι υπέρ της επικοινωνίας ως τρόπου διαπαιδαγώγησης. Να μιλάμε, να εξηγούμε το γιατί, τα θετικά και τ' αρνητικά. Το παιδί όλα τα κατανοεί, όπως κι εμείς.
Στο κάτω κάτω μπορεί να αντιδρούσαμε σε πολλά πράγματα, όταν ήμασταν μικρά παιδιά, αλλά τελικά όλα τα παιδιά είμαστε μικρογραφία των γονιών μας.
Τα παιδιά είναι καθρέφτες των γονιών τους ή αυτό είναι ένα στερεότυπο που δεν ενστερνίζεστε;
Φυσικά, το ενστερνίζομαι. Το παιδί έχει ερεθίσματα από το περιβάλλον που μεγαλώνει. Πολλοί ψυχολόγοι και πάρα πολλές στατιστικές δείχνουν ότι οποιαδήποτε ανάλογη συμπεριφορά ή κατάσταση των παιδιών, είναι συμπεριφορές που έχουν υιοθετήσει από τους γονείς τους. Συμφωνώ απόλυτα σε κάθε περίπτωση. Αυτό φαίνεται ακόμα και στο ντύσιμο και στον τρόπο που συμπεριφέρονται τα μικρά παιδιά. Βλέπεις τη μικρογραφία του πατέρα ή της μητέρας. Καμιά φορά μπορεί να είναι και η γιαγιά ή ο παππούς!
Θα προτιμούσατε η κόρη σας, όταν μεγαλώσει, να γράφει ή να σχεδιάζει καλύτερα; Eσείς τι κάνατε καλύτερα, όταν είσαστε μικρή; Tι θέση είχε το παραμύθι στη ζωή σας στην παιδική σας ηλικία και ποιος/ποια είχε ξεχωριστή θέση στη σχέση αυτή;
Και τα δύο, αλλά ίσως να γράφει περισσότερο. Εγώ ζωγράφιζα καλύτερα. Θεωρώ ότι τα πολύ βασικά μαθήματα για έναν άνθρωπο, για να μπορεί ν' αντεπεξέλθει στο κοινωνικό κι επαγγελματικό περιβάλλον και να έχει παιδεία, είναι η λογοτεχνία, το γράψιμο, η έκθεση, η ιστορία και η γεωγραφία. Είναι πολύ σημαντικό η μικρή να γράφει, να διαβάζει λογοτεχνία, ειδικά αν θέλει ν' ακολουθήσει το επάγγελμα της μαμάς ή του μπαμπά.
Καμία σχέση, πάντως, δεν είχε με τη δική μου παιδική ηλικία το παραμύθι. Έχει σχέση με την παιδική ηλικία της Ισμήνης. Είναι καθαρά μία ιστορία που μου βγήκε αβίαστα, δηλαδή μέσα σε δύο βδομάδες είχα γράψει το παιδικό παραμύθι. Είναι όλο βιωματικό. Όταν μου ζητήθηκε επίμονα "Γράψε παιδικό παραμύθι, γράψε παιδικό παραμύθι...", σκέφτηκα τι θα μπορούσα να γράψω και μετά είπα ότι το πρώτο παιδικό παραμύθι θα είναι για την Ισμήνη. Δε θα μπορούσε να είναι κάτι άλλο ως μάνα.
Παρατηρώ ότι δεν υπάρχει άλλο παιδικό βιβλίο που να μιλά για το θέατρο, που ν' αναφέρεται στη σημαντικότητά του, πόσο σπουδαίο είναι το θέατρο για την κοινωνία μας αλλά και για τα ίδια τα παιδιά.
Είναι ανάγκη να μεγαλώσουν με θεατρική παιδεία τα παιδιά. Όχι για να γίνουν ηθοποιοί, αλλά για να γνωρίζουν για το θέατρο. Το θέατρο είναι ο πολιτισμός μας, είναι πολύ σπουδαίο επάγγελμα. Και δεν υπήρχε τέτοιο παραμύθι. Πώς έγραψα, λοιπόν, την ιστορία "Η Παραμυθοποιός"; Η Ισμήνη ξεκίνησε να έρχεται στο θέατρο μαζί μου, όταν ήταν τρισήμισι χρόνων. Τότε, λοιπόν, δεν μπορούσε ν' αντιληφθεί και να κατανοήσει τίποτα πάνω σ’ αυτό το κομμάτι, ούτε τι δουλειά κάνει η μαμά ούτε τι σημαίνει ηθοποιός ούτε τη σπουδαιότητα του θεάτρου. Παρ' όλα αυτά, όμως, εγώ, ως μάνα, προσπαθούσα να εξηγήσω στο παιδί μου πρώτα απ’ όλα τι δουλειά κάνει η μαμά. Όταν, λοιπόν, με ρωτούσε τι είναι ηθοποιός, εγώ σ' ένα παιδί τρισήμισι ετών, τι θα μπορούσα να πω; Γι’ αυτό της απαντούσα: Είναι ο άνθρωπος που λέει παραμύθια και τα μοιράζεται με τον κόσμο κι από 'κει βγήκε και ο τίτλος "Η παραμυθοποιός". Βγαίνει απ’ το ηθοποιός κι απ' το παραμύθι. Έτσι, της είχα πει κι έτσι έφτιαξα την ιστορία της Ισμήνης, όταν πρωτοήρθε στο θέατρο να με δει κι εκμεταλλευόμενοι αυτό το γεγονός, δημιούργησα μία ιστορία με πάρα πολλές θεατρικές ορολογίες. Πρόκειται για ορολογίες απλές για τα παιδιά, για να γνωρίζουν πέντε πράγματα, δηλαδή, τι είναι το τρίτο κουδούνι, το φουαγιέ, η πλατεία, ο εξώστης, τα θεωρεία, το backstage, η μαρκίζα... Απλά αλλά πολύ σημαντικά πράγματα, δηλαδή, που είναι όμορφο να τα γνωρίζουν τα παιδιά. Αμφιβάλλω, βέβαια, αν τα γνωρίζουν και οι μεγάλοι!
Παρατηρώ ότι δεν υπάρχει άλλο παιδικό βιβλίο που να μιλά για το θέατρο, που ν' αναφέρεται στη σημαντικότητά του, πόσο σπουδαίο είναι το θέατρο για την κοινωνία μας αλλά και για τα ίδια τα παιδιά.
Είναι ανάγκη να μεγαλώσουν με θεατρική παιδεία τα παιδιά. Όχι για να γίνουν ηθοποιοί, αλλά για να γνωρίζουν για το θέατρο. Το θέατρο είναι ο πολιτισμός μας, είναι πολύ σπουδαίο επάγγελμα. Και δεν υπήρχε τέτοιο παραμύθι. Πώς έγραψα, λοιπόν, την ιστορία "Η Παραμυθοποιός"; Η Ισμήνη ξεκίνησε να έρχεται στο θέατρο μαζί μου, όταν ήταν τρισήμισι χρόνων. Τότε, λοιπόν, δεν μπορούσε ν' αντιληφθεί και να κατανοήσει τίποτα πάνω σ’ αυτό το κομμάτι, ούτε τι δουλειά κάνει η μαμά ούτε τι σημαίνει ηθοποιός ούτε τη σπουδαιότητα του θεάτρου. Παρ' όλα αυτά, όμως, εγώ, ως μάνα, προσπαθούσα να εξηγήσω στο παιδί μου πρώτα απ’ όλα τι δουλειά κάνει η μαμά. Όταν, λοιπόν, με ρωτούσε τι είναι ηθοποιός, εγώ σ' ένα παιδί τρισήμισι ετών, τι θα μπορούσα να πω; Γι’ αυτό της απαντούσα: Είναι ο άνθρωπος που λέει παραμύθια και τα μοιράζεται με τον κόσμο κι από 'κει βγήκε και ο τίτλος "Η παραμυθοποιός". Βγαίνει απ’ το ηθοποιός κι απ' το παραμύθι. Έτσι, της είχα πει κι έτσι έφτιαξα την ιστορία της Ισμήνης, όταν πρωτοήρθε στο θέατρο να με δει κι εκμεταλλευόμενοι αυτό το γεγονός, δημιούργησα μία ιστορία με πάρα πολλές θεατρικές ορολογίες. Πρόκειται για ορολογίες απλές για τα παιδιά, για να γνωρίζουν πέντε πράγματα, δηλαδή, τι είναι το τρίτο κουδούνι, το φουαγιέ, η πλατεία, ο εξώστης, τα θεωρεία, το backstage, η μαρκίζα... Απλά αλλά πολύ σημαντικά πράγματα, δηλαδή, που είναι όμορφο να τα γνωρίζουν τα παιδιά. Αμφιβάλλω, βέβαια, αν τα γνωρίζουν και οι μεγάλοι!
Συγγραφέας: Σοφιάννα Παϊδούση
Ηλικία: από 4 ετών
Σελίδες: 80
Είδος: Print Book, Fairytale, Picture book, full color
Τόπος & Χρόνος έκδοσης: Αθήνα, Ιούλιος 2019
Παραγγείλτε το βιβλίο του Παρφέ, στη μοναδική τιμή των 9,99 € και κερδίστε αυτόματα:
- Το αντίστοιχο eBook του Παρφέ, (αξίας 4.90 €)
- Την ηχογραφημένη αφήγηση της ιστορίας (αξίας 1 €)
- Ιδιόχειρη αφιέρωση της συγγραφέα
- Χειροποίητο δώρο-έκπληξη, διαφορετικό για αγόρια και κορίτσια, μαζί με αυτοκόλλητο
ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ:
oparfes@gmail.com
Μπορείτε να δείτε το ανανεωμένο
«Υπάρχουν δύο κατηγορίες έρωτα: η πρώτη κατηγορία λέγεται «παραμύθι». Η δεύτερη κατηγορία λέγεται «ακόμα ένα μάθημα», σύμφωνα με την Αμερικανίδα κάντρι τραγουδίστρια, Τaylor Swift. Συμφωνείτε; Ναι ή όχι και γιατί;
Είμαι ρομαντικός άνθρωπος. Είμαι άνθρωπος που αγαπώ τη ζωή, που σέβομαι. Δεν είναι τυχαίο το τατουάζ που έχω πίσω στην ραχοκοκκαλιά μου και γράφει: "Οnce upon a time, there was a girl... and she lived happily ever after". Τι σημαίνει για μένα ουσιαστικά αυτό το τατουάζ; Σημαίνει η ιστορία μου, το παραμύθι, η ζωή μου, από την αρχή και το ενδιάμεσο, όποιο κι αν είναι αυτό. Όλοι έχουμε το παραμύθι μας. Ο καθένας, όμως, το δημιουργεί ανάλογα. Αν θα έχει happy end ή αν δε θα έχει και ποιο θα είναι το ενδιάμεσο.
"Ο ηθοποιός οφείλει να είναι ένα βήμα πιο μπροστά από τον προηγούμενο, που έχει προσεγγίσει τον εκάστοτε ήρωα"
"Ο ηθοποιός οφείλει να είναι ένα βήμα πιο μπροστά από τον προηγούμενο, που έχει προσεγγίσει τον εκάστοτε ήρωα"
Ένας μικρός αναγνώστης του παραμυθιού σας έρχεται σε μία παρουσίαση και σας λέει μετά το τέλος της: «Καλό το παραμύθι σου, αλλά δεν έχει δράκο...» Τι του απαντάτε;
Η Φαντασία είναι διαφορετική στον κάθε άνθρωπο. Ο καθένας αντιλαμβάνεται διαφορετικά κάποιες καταστάσεις. Η φαντασία και τα όνειρα είναι διαφορετικά για τον καθένα. Δεν μπορεί κανένας να τα πάρει από κανέναν, οπότε... αυτό θα του απαντούσα!
"Οnce upon a time, there was a girl... and she lived happily ever after"
"Οnce upon a time, there was a girl... and she lived happily ever after"
«Οτιδήποτε βλέπεις μπορεί να γίνει παραμύθι και μπορείς να βγάλεις μια ιστορία από οτιδήποτε αγγίξεις...» (Δανός συγγραφέας παραμυθιών, Χανς Κρίστιαν Άντερσεν) Τι... είδατε για να γράψετε το πρώτο σας παραμύθι και τι αγγίξατε για να βγάλετε την ιστορία του; Ποιο παραμύθι θα θέλατε να είχατε γράψει και ποιο θα θέλατε να συνεχίσετε από εκεί που τελείωσε στο μέλλον;
Υπάρχει συνέχεια στα παραμύθια. Η συνέχεια είναι ένα δεύτερο παραμύθι, όμως, δεν μπορώ να σου αποκαλύψω πολλά ακόμα, επειδή η ηρωίδα του παραμυθιού είναι η Ισμήνη, δηλαδή, η Ισμήνη πηγαίνει σε διάφορα μέρη κι ανακαλύπτει διαφορετικούς κόσμους, με πολιτιστικό πρόσημο.
"Η αγάπη μπορεί να σκοτώσει, δεν το ενστερνίζομαι, αλλά δυστυχώς συμβαίνει"
Η δολοφονία ενός βρέφους από τη μητέρα του, που ο βάναυσος άντρας της απείλησε να της πάρει το παιδί, στην Ελλάδα του 2019, θα είχε συνταράξει την κοινή γνώμη της χώρας, όπως έγινε στη Μεγάλη Βρετανία στη δεκαετία του ’80, στη συγκλονιστική αληθινή ιστορία της Σίρλεϋ Τζόουνς, που αποτέλεσε τη βάση του έργου «Τζόρνταν», στο οποίο πρωταγωνιστείτε; Ως γυναίκα και ως μητέρα, θα συγχωρούσατε μία μάνα, με το ιστορικό και το πλαίσιο της ηρωίδας, για την πράξη της; Μπορεί τελικά η αγάπη να «σκοτώσει»;
Φυσικά και θα την είχε συνταράξει. Θυμάμαι παρόμοια περιστατικά που είχαν γίνει εδώ, όπως είχε συμβεί και στην Αγγλία αυτή ιστορία το '85. Είναι μια αληθινή ιστορία, αυτό είναι και το πιο συγκλονιστικό κομμάτι. Ο "Τζόρνταν" είναι ένα δύσκολο έργο και ως προς τη δομή και ως προς τη γραφή του και για μένα, ως μάνα, είναι πολύ δύσκολο που καλούμαι να υποδυθώ αυτή τη γυναίκα. Για να την προσεγγίσω σκηνικά και θεατρικά, θα πρέπει να την αγαπήσω, να την κατανοήσω. Οπότε κι αυτό είναι για μένα ένα πολύ δύσκολο κομμάτι.
Φυσικά και κανένας δεν μπορεί να συγχωρέσει μια τέτοια πράξη, παρ' όλα αυτά στην Αγγλία τη συγχώρεσαν, αλλά η ίδια δε συγχώρεσε τον εαυτό της. Η αγάπη μπορεί να σκοτώσει, δεν το ενστερνίζομαι, αλλά δυστυχώς συμβαίνει.
Ο καθένας μας διαφορετικά ερμηνεύει την αγάπη, όπως κι αυτή η γυναίκα που μέσα στην παράνοιά της και στη μάχη με το μυαλό της, θεωρούσε ότι ο "Τζόρνταν" δεν μπορούσε να τη συγχωρήσει κι αυτή δεν μπόρεσε να συγχωρέσει τον "Τζόρνταν". Μέσα σε μια τέτοια παράνοια, θα μπορούσε να συμβεί σε οποιονδήποτε άνθρωπο πιστεύω.
"Η σχέση μητέρας και κόρης ή μητέρας και παιδιού, είναι μία σχέση που μόνο μια μάνα μπορεί να καταλάβει. Αυτή είναι μια σχέση που πραγματικά ολοκληρώνει τη γυναίκα"
Ο καθένας μας διαφορετικά ερμηνεύει την αγάπη, όπως κι αυτή η γυναίκα που μέσα στην παράνοιά της και στη μάχη με το μυαλό της, θεωρούσε ότι ο "Τζόρνταν" δεν μπορούσε να τη συγχωρήσει κι αυτή δεν μπόρεσε να συγχωρέσει τον "Τζόρνταν". Μέσα σε μια τέτοια παράνοια, θα μπορούσε να συμβεί σε οποιονδήποτε άνθρωπο πιστεύω.
Ο «Τζόρνταν» ανεβαίνει για τρίτη φορά στη χώρα μας, μετά την Κάτια Δανδουλάκη (σε σκηνοθεσία Μάγιας Λυμπεροπούλου) και την Μαρίνα Ασλάνογλου (σε σκηνοθεσία Νίκου Μαστοράκη). Πρωταγωνιστείτε με σκηνοθέτη τον σύζυγό σας, Γιάννη Αϊβάζη, σ’ ένα τολμηρό προσωπικό στοίχημα. Τίθεται θέμα σύγκρισης στο θέατρo για τους ηθοποιούς, τους σκηνοθέτες και τους θεατές ή κάθε παράσταση είναι ξεχωριστή και ο καθένας αναμετριέται κάθε φορά μόνο με τον εαυτό του;
Πάντα πρόκειται για μια ξεχωριστή παράσταση. Το κακό με τη χώρα μας είναι ότι καθόμαστε και συγκρίνουμε. Το καλό, στην προκειμένη περίπτωση, είναι ότι, επειδή δεν είναι ένα έργο πολυπαιγμένο, (με την Κάτια Δανδουλάκη ανέβηκε το '92 και μετά το 2010), δεν υπήρχε τέτοιο θέμα. Άλλωστε, κάθε χρόνο παίζεται κι ο Οιδίποδας, δεν ρωτάνε τον κάθε ηθοποιό, τι έχετε να πείτε για τον προγενέστερο...
Δεν υπάρχει θέμα σύγκρισης στο θέατρο. Όλα τα έργα είναι για όλους τους ηθοποιούς που ανακυκλώνονται συνέχεια. Αυτά τα έργα παίζονται δεν ξέρω κι εγώ από ποτέ. Δηλαδή τι να πούμε για τα έργα της Επιδαύρου και τις αρχαίες τραγωδίες; Δεν τίθεται τέτοιο θέμα. Αυτά τα κάνουν οι ανίδεοι που δε γνωρίζουν από θέατρο. Οι άνθρωποι του θεάτρου δεν μπαίνουν σε τέτοια θέματα. Απλώς ο ηθοποιός οφείλει να είναι ένα βήμα πιο μπροστά από τον προηγούμενο, που έχει προσεγγίσει τον εκάστοτε ήρωα, γιατί χρειάζεται να το δουλέψει περισσότερο, να βρει διαφορετικά στοιχεία και διαφορετικές προσεγγίσεις, ώστε να μη γίνει μια όμοια παράσταση.
"Όντως, μετά από αυτό το έργο, δεν έχω ιδέα τι..."
Δεν υπάρχει θέμα σύγκρισης στο θέατρο. Όλα τα έργα είναι για όλους τους ηθοποιούς που ανακυκλώνονται συνέχεια. Αυτά τα έργα παίζονται δεν ξέρω κι εγώ από ποτέ. Δηλαδή τι να πούμε για τα έργα της Επιδαύρου και τις αρχαίες τραγωδίες; Δεν τίθεται τέτοιο θέμα. Αυτά τα κάνουν οι ανίδεοι που δε γνωρίζουν από θέατρο. Οι άνθρωποι του θεάτρου δεν μπαίνουν σε τέτοια θέματα. Απλώς ο ηθοποιός οφείλει να είναι ένα βήμα πιο μπροστά από τον προηγούμενο, που έχει προσεγγίσει τον εκάστοτε ήρωα, γιατί χρειάζεται να το δουλέψει περισσότερο, να βρει διαφορετικά στοιχεία και διαφορετικές προσεγγίσεις, ώστε να μη γίνει μια όμοια παράσταση.
Η «Παραμυθοποιός» και ο «Τζόρνταν» σηματοδοτούν μία νέα διαφορετική προσωπική κατεύθυνση στην επαγγελματική σας διαδρομή; Πού θα θέλατε να σας οδηγήσει μελλοντικά και στα δύο αντικείμενα, της συγγραφής για παιδιά και του θεάτρου;
Βέβαια... Οποιοσδήποτε ηθοποιός κι αν έπαιζε αυτόν τον ρόλο. Είναι ένα σπουδαίο έργο. Συγκαταλέγεται στα κλασικά έργα, στους κλασικούς μονολόγους του θεάτρου παρόλο που είναι σύγχρονο. Οποιαδήποτε γυναίκα θα ήθελε να το έχει στα χέρια της. Αφού μάλιστα κάποιοι άνθρωποι του θεάτρου με ρώτησαν: "Μετά απ’ αυτό τι"; Και γυρνάω και λέω "Έλα μου, ντε..." Όντως, μετά από αυτό το έργο, δεν έχω ιδέα τι...
Έχω πολλά όνειρα, πολλές φιλοδοξίες και είναι πέντε πράγματα μετρημένα στα δάχτυλά μου, που έχω πει ότι θα τα κάνω. Και με τον "Τζόρνταν" από μένα ένα τικ σημειώθηκε, αλλά υπάρχουν κι άλλα τικ να σημειώσω!
Έχω πολλά όνειρα, πολλές φιλοδοξίες και είναι πέντε πράγματα μετρημένα στα δάχτυλά μου, που έχω πει ότι θα τα κάνω. Και με τον "Τζόρνταν" από μένα ένα τικ σημειώθηκε, αλλά υπάρχουν κι άλλα τικ να σημειώσω!
Νικος Κολίτσης
(Αρχισυντάκτης)
Απόφοιτος της Φιλοσοφικής Σχολής (Τμήμα Φιλολογίας-ΑΠΘ),
με μεταπτυχιακό στο Ανοιχτό Πανεπιστήμιο.
Αριστούχος Δημοσιογραφίας, με σπουδές Φωτογραφίας.
Συγγραφέας, κριτικός θεάτρου (για παιδιά & ενήλικες), κινηματογράφου & λογοτεχνίας,
με συνεργασίες με έντυπο-ηλεκτρονικό τύπο πανελλαδικά.
με συνεργασίες με έντυπο-ηλεκτρονικό τύπο πανελλαδικά.
Διαβάστε επίσης: Το Fairytales ως Χορηγός Επικοινωνίας προτείνει: “ΤΖΟΡΝΤΑΝ”
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου