Ο ηθοποιός και σκηνοθέτης Σπύρος Πούλης, ήρθε... απ' τα βουνά της Θεσπρωτίας στην Αθήνα κι έμεινε, εδώ και τριάντα χρόνια, μέχρι τη στιγμή που το Fairytales τον "ανακρίνει" για τους "Τρεις φόνους", έστω... χωρίς "καμιά κηδεία", με αφορμή μια αποκλειστική συνέντευξη ψυχής και αναδρομής, γιατί... "ηθοποιός μπορείς να γίνεις, αλλά να ξέρεις ότι υπάρχει περίπτωση να μην πληρωθείς, να μη βρεις δουλειά μια σεζόν, οπότε πρόσεξε να έχεις κάτι πίσω σου!"
Aποκλειστική συνέντευξη του ηθοποιού Σπύρου Πούλη στο Fairytales και στον δημοσιογράφο Νίκο Κολίτση!
Aποκλειστική συνέντευξη του ηθοποιού Σπύρου Πούλη στο Fairytales και στον δημοσιογράφο Νίκο Κολίτση!
"Τους παλιούς ηθοποιούς τους έχουμε λίγο μυθοποιήσει. Φυσικά ήταν κι αυτοί σπουδαίοι, αλλά και τώρα έχουμε σπουδαιότερους"
Ποια είναι η σημερινή σύνδεσή σας με την κωμόπολη της καταγωγής σας, Παραμυθιά Θεσπρωτίας και γενικά με την Ήπειρο, όντας πλέον στην Αθήνα τόσα χρόνια;
Στην Παραμυθιά Θεσπρωτίας πηγαίνω όσο πιο συχνά μπορώ, σχεδόν πάντα το Πάσχα και τα παιδιά μου πηγαίνουν το καλοκαίρι. Μ’ αρέσει πολύ ο τόπος μου, πηγαίνω, κάνω παραστάσεις εκεί, έρχονται φίλοι και με βλέπουν, είναι πολύ συγκινητικό για μένα κάθε φορά. Όταν πήγα πρώτη φορά με τον πατέρα μου, μετά από χρόνια, ήταν πολύ περίεργο. Είχα το μεγαλύτερο τρακ που είχα ποτέ στη ζωή μου, όταν έπαιξα, γιατί με γνωρίζουν από μικρό που τους έλεγα ότι θα πάω να γίνω ηθοποιός και ξαφνικά με είδαν άνθρωποι μεγάλης ηλικίας που με ξέρουν από τότε που γεννήθηκα. Ήταν πολύ συγκινητικό για μένα και πολύ μεγάλη η ανταπόκριση του κόσμου.
Τον αγαπώ τον τόπο μου, γιατί νομίζω ότι είμαστε καθαροί άνθρωποι κι ωραίοι. Επίσης, μ’ αρέσει η μουσική μας πολύ. Οι Ηπειρώτες, απ' την Τουρκοκρατία, φεύγανε, ήταν ταξιδευτές, ήταν ξενιτεμένοι, γι’ αυτό και η Ηπειρωτική Ομοσπονδία είναι απ’ τις μεγαλύτερες της Ελλάδας, είναι απλωμένη παντού και στο εξωτερικό. Προσπαθώ όσο μπορώ να κρατάω τις επαφές μου και τις κρατώ, γιατί έχω σπίτι εκεί, ζουν οι γονείς μου εκεί, έχω φίλους, είμαι πολύ δεμένος.
Πόσο δύσκολο είναι ν’ αποποιηθείτε το κωμικό στοιχείο ενός ηθοποιού, με έντονη και πολύχρονη τηλεοπτική παρουσία, εκτός της θεατρικής και γιατί αυτό είναι στερεοτυπικά αποτρεπτικό για την Επίδαυρο, για παράδειγμα και το λεγόμενο, από ορισμένους, «ποιοτικό θέατρο»;
Δεν είναι δύσκολο, αλλά δεν είναι βέβαια ούτε κι εύκολο το να φύγεις από κάποιους ρόλους που σ' έχουν ταυτίσει πολλοί άνθρωποι. Ακόμα κι εσύ ο ίδιος αναρωτιέσαι, δηλαδή, αν το κάνω αυτό θα με δεχτεί ο κόσμος; Ο κόσμος εμένα έχει μάθει να με βλέπει και να γελάει, να είναι χαρούμενος και να περνάει καλά μαζί μου και τώρα ξαφνικά δεν ξέρεις πώς θα σ' αντιμετωπίσουν, μετά από τόσα χρόνια στην κωμωδία.
Όταν ανοίξει η αυλαία και βγεις στη σκηνή, αυτοί είναι έτοιμοι να γελάσουν, είναι λίγο δύσκολο, αλλά ηθοποιοί είμαστε, χρειάζεται να ζητάμε να κάνουμε πράγματα, αλλά πάντα υπάρχει μια δυσκολία. Όσον αφορά στην Επίδαυρο κι εκεί παίζουν κωμικοί ηθοποιοί, μπορείς να παίξεις Αριστοφάνη, δεν είναι ανάγκη να παίξεις Αισχύλο, Σοφοκλή ή Ευριπίδη.
Aν συναντούσατε σήμερα τον Αριστοφάνη τι θα του λέγατε και τι θα σας έλεγε ο ίδιος, αν έβλεπε τη θεατρική παράσταση «Τρεις φόνοι... καμιά κηδεία»;
Ο Αριστοφάνης θα είχε πολλή δουλειά, θα είχε γράψει διακόσια έργα μ' αυτά που συμβαίνουν στην Ελλάδα, αλλά... προσαρμόζεται και γι' αυτό είναι πάντα επίκαιρος. Είναι απ' τους πιο σπουδαίους συγγραφείς που όσα χρόνια κι αν περάσουν, υπάρχει και θα πουλάει. Αν έβλεπε την παράστασή μας, πιστεύω ότι το θέμα που διαπραγματεύεται συνέβαινε και στ' αρχαία χρόνια, κατά κόρον. Το να υπάρχει ο εραστής-ο αντίζηλος, δηλαδή. Η ερωτική δολοπλοκία, το ποιος θα φάει ποιον για να χαρεί τον έρωτα, είναι θέματα που υπήρχαν, υπάρχουν και θα υπάρχουν. Είναι κι αυτό ένα θέμα πάντα στο προσκήνιο, ο εραστής ή η ερωμένη, πάντα το τρίτο πρόσωπο. Αυτό το τρίτο πρόσωπο δεν μπαίνει τυχαία. Δεν έρχεται μόνο του, βρίσκει μια πόρτα και περνάει, δε φταίει πάντα αυτός ή συνήθως δε φταίει ποτέ αυτός, φταίει ένας απ’ τους δύο, που αφήνει χώρο να περάσει ο τρίτος μέσα.
Συγγραφέας: Σοφιάννα Παϊδούση
Ηλικία: από 4 ετών
Σελίδες: 80
Είδος: Print Book, Fairytale, Picture book, full color
Τόπος & Χρόνος έκδοσης: Αθήνα, Ιούλιος 2019
Παραγγείλτε το βιβλίο του Παρφέ, στη μοναδική τιμή των 9,99 € και κερδίστε αυτόματα:
- Το αντίστοιχο eBook του Παρφέ, (αξίας 4.90 €)
- Την ηχογραφημένη αφήγηση της ιστορίας (αξίας 1 €)
- Ιδιόχειρη αφιέρωση της συγγραφέα
- Χειροποίητο δώρο-έκπληξη, διαφορετικό για αγόρια και κορίτσια, μαζί με αυτοκόλλητο
ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ:
oparfes@gmail.com
Πώς εξελίσσεται η σχέση του κόσμου με το θέατρο, όπως την αντιλαμβάνεστε από την αρχή που ξεκινήσατε μέχρι σήμερα;
Ο κόσμος παρακολουθεί θέατρο. Εγώ βγήκα πριν είκοσι πέντε χρόνια στο θέατρο, ήταν διαφορετικά τα πράγματα τότε, υπήρχε μια αφθονία στην κοινωνία, ο κόσμος πήγαινε στο θέατρο. Τώρα τα τελευταία δέκα χρόνια περνάμε μία δύσκολη φάση σαν χώρα. Είναι απ' όλους παραδεχτό αυτό, εντούτοις το θέατρο εξακολουθεί να ευδοκιμεί στις δύσκολες μέρες. Ο κόσμος θέλει κι έρχεται στο θέατρο αυτή την εποχή, είναι ένα ταξίδι για τον άνθρωπο που είναι διαλυμένος οικονομικά, γιατί όταν είσαι διαλυμένος οικονομικά μπορεί να πηγαίνουν χάλια και τα οικογενειακά και τα ψυχολογικά σου. Ο κόσμος έρχεται, είτε για να γελάσει είτε για να ταξιδέψει σ’ ένα άλλο είδους θέαμα, εκτός κωμωδίας, ν' αποδράσει δύο ώρες, να ξεχαστεί. Το θέατρο ανθεί πάντα σε δύσκολες περιόδους, όπως σε πόλεμο ή σε κατοχή. Βέβαια, για την παραγωγή του θεάτρου έχει πέσει ο τζίρος, γιατί έχει μειωθεί πολύ το εισιτήριο.
Δε μ' ενοχλεί που λένε ότι έχει πολλά θέατρα στην Αθήνα, καλά κάνει κι έχει. Ας κάνουμε όλοι θέατρο, τα παιδιά ας γίνουν ηθοποιοί να παίζουν στο θέατρο, να γράφουν θέατρο, να έχουν πολλές παραστάσεις, αφού εδώ γεννήθηκε το θέατρο!
Πώς διαχειρίζεστε την «τηλεοπτική» αναγνωρισιμότητα στην καθημερινότητά σας; Ποιο είναι το target group των ανθρώπων που σας προσεγγίζουν, με βάση τους χαρακτήρες που υποδύεστε κάθε φορά;
Το χαίρομαι πάρα πολύ, δεν είμαι απ’ αυτούς που θα πουν "Όχι, τώρα δεν μπορώ…" Το βρίσκω, για τους περισσότερους συναδέλφους μου, λίγο υποκριτικό, γιατί κάποιοι πάλευαν τόσα χρόνια να βγουν να παίξουν στην τηλεόραση, να κάνουν διάφορα πράγματα, να δημιουργήσουν σκάνδαλα κι όταν γίνουν γνωστοί και τους πλησιάσει κάποιος λένε: "Τώρα δεν μπορώ… είμαι αυτό…. είμαι εκείνο…" Δεν τα μπορώ αυτά, τα θεωρώ ψευτιές, αηδίες, υποκρισίες. Χαίρομαι, όταν μ' αναγνωρίζει ο κόσμος μέσα απ’ τη δουλειά μου, όχι επειδή δημιούργησα ένα σκάνδαλο ή από μία σχέση που είχα.
Θα μπορούσατε να οπτικοποιήσετε μελλοντικά τον εαυτό σας ως ιδιοκτήτη θεάτρου στην Αθήνα; Eίναι η φυσική κατάληξη ενός πετυχημένου ηθοποιού ή δε σας ταιριάζει ο ρόλος του επιχειρηματία;
Ήμουν στο παρελθόν μέτοχος σε δουλειές. Δεν είμαι αντίθετος σ’ αυτό, γιατί συνήθως οι ηθοποιοί, ούτως ή άλλως, κλείνουν τις δουλειές. Είναι καλύτερα οι ηθοποιοί να προτιμήσουν τον συνεταιρισμό, γιατί δεν είναι συνήθως πολύ καλοί επιχειρηματίες! Εγώ το 'χα κάνει, το κάνω και θα το ξανακάνω!
Ολοκληρώνεται το όνειρο ενός γονέα με την επιτυχή πρόσβαση του παιδιού του στο πανεπιστήμιο; Aν ήταν επιλογή σας, θα θέλατε οι κόρες σας να γίνουν ηθοποιοί ή θα τις αποτρέπατε από ένα τέτοιο ενδεχόμενο;
Η μεγάλη κόρη μου πέρασε φέτος στο Πανεπιστήμιο και χάρηκα, επειδή χάρηκε εκείνη κι έτσι νομίζω οφείλει να κάνει κάθε γονέας. Το να χαρώ εγώ μόνο και μόνο επειδή μπήκε το παιδί μου στο πανεπιστήμιο είναι βλακεία. Χαίρομαι που χαίρεται εκείνη, γιατί πέτυχε αυτό που ήθελε. Το ίδιο θα χαιρόμουν κι αν δεν έμπαινε στο πανεπιστήμιο και γινόταν, για παράδειγμα, αθλήτρια, κολυμβήτρια, κομμώτρια, οδηγός φορτηγού, οτιδήποτε της άρεσε και την χαροποιούσε.
Θα προσπαθούσα να της εξηγήσω τα υπέρ και τα κατά, ως μεγαλύτερος, γιατί ξέρω κάτι παραπάνω, συμβουλευτικά μόνο. Ακόμα και ηθοποιός να ήθελε να γίνει, απλώς επειδή τον ξέρω αυτόν τον χώρο, θα της έλεγα ότι ηθοποιός μπορείς να γίνεις, αλλά να ξέρεις ότι υπάρχει περίπτωση να μην πληρωθείς, να μη βρεις δουλειά μια σεζόν, οπότε πρόσεξε να έχεις κάτι πίσω σου! Θα έχεις σπουδάσει και κάτι άλλο; Θα έχεις εισοδήματα από κάπου; Θα έχεις κερδίσει λαχείο; Δεν ξέρω τι θα 'χεις κάνει. Γιατί το επάγγελμα του ηθοποιού, αυτή τη στιγμή, είναι πολύ ανασφαλές.
Απ’ την άλλη, δεν μπορώ να της πω και να μην γίνει, όπως κι εμένα δε μου είπε η μάνα μου τότε, πριν τριάντα χρόνια που σηκώθηκα κι έφυγα απ’ τα βουνά κι ήρθα στην Αθήνα κι έγινα ηθοποιός! Μετά απ’ αυτό, δεν μπορώ να το κάνω κιόλας! Οφείλω να τη συμβουλέψω ή να την αποτρέψω κιόλας να το κάνει, αν δεν είναι καλή!
Γιατί, εκτός ελαχίστων εξαιρέσεων, δεν «εξάγουμε» ηθοποιούς, θεατρικά και κινηματογραφικά; Υστερούμε σε ταλέντο, σε δημόσιες σχέσεις ή είναι απλώς ζήτημα γλώσσας και νοοτροπίας;
Το πιο βασικό είναι η γλώσσα. Ηθοποιούς έχουμε πάρα πολύ καλούς και γινόμαστε όσο πάμε και πιο καλοί. Το ίδιο ισχύει και για τους κωμικούς ηθοποιούς. Οι νέοι ηθοποιοί έχουν και πολλά άλλα προσόντα που δεν είχαν οι πιο παλιοί. Έχουν πιο ευρύ πεδίο, στο χορό, στο τραγούδι, είναι περισσότερο εκπαιδευμένοι. Τους παλιούς ηθοποιούς τους έχουμε λίγο μυθοποιήσει. Φυσικά ήταν κι αυτοί σπουδαίοι, αλλά και τώρα έχουμε σπουδαιότερους.
Έχετε ξεπεράσει τον φόβο σας για τ' αεροπλάνα; Αν ναι, με ποιον τρόπο;
Όχι, δεν τον έχω ξεπεράσει τον φόβο για τ' αεροπλάνα. Μ' αρέσει, πάντως, να ζω με τους φόβους μου!
H τηλεόραση, δημόσια και ιδιωτική, παράγει πολιτισμό ή είναι ψευδαίσθηση να αναμένουμε κάτι τέτοιο από ένα μέσο ψυχαγωγίας; Πώς κρίνετε την εξέλιξή της σήμερα, συγκριτικά με την περασμένη δεκαετία;
Δε χρειάζεται να λέμε απόλυτα κάποια πράγματα, αν μια παραγωγή προάγει πολιτισμό, αν η ΕΡΤ1 ή η ΕΡΤ2,... Το πιο βασικό είναι ότι υπάρχουν κάποιες καλές εκπομπές, υπάρχουν και κακές εκπομπές. Αυτό συμβαίνει σ’ όλο το φάσμα της κοινωνίας. Κάποιοι προσπαθούν και κάνουν ωραίες και καλές δουλειές, ενώ κάποιοι το κάνουν μόνο για να γεμίσουν τα ταμεία τους ή ν’ ανεβάσουν την τηλεθέαση. Όποιος δεν του αρέσει μια εκπομπή, ν' αλλάζει κανάλι. Έχεις από μόνος σου μυαλό και μπορείς να δεις τι σε χαλάει και να το πετάξεις.
Δεν μπορώ να πω γενικά ότι η τηλεόραση δεν είναι καλή. Έχει τα καλά της, έχει και τα κακά της. Φυσικά έχουν γίνει αξιόλογες προσπάθειες να γίνουν λογοτεχνικά βιβλία σίριαλ και είναι καλό να τα βλέπουμε αυτά και να προχωράμε παρακάτω.
Ο Σπύρος Πούλης πρωταγωνιστεί στην παράσταση: «Τρεις φόνοι... καμιά κηδεία» (θέατρο Χυτήριο), που το Fairytales είναι Χορηγός Επικοινωνίας! Επίσης σκηνοθετεί και πρωταγωνιστεί στην παράσταση "Fuga το μεγάλο κόλπο" στο θέατρο Χυτήριο.
Νίκος Κολίτσης
Απόφοιτος της Φιλοσοφικής Σχολής (Τμήμα Φιλολογίας-ΑΠΘ),
με μεταπτυχιακό στο Ανοιχτό Πανεπιστήμιο.
Αριστούχος Δημοσιογραφίας, με σπουδές Φωτογραφίας.
Συγγραφέας, κριτικός θεάτρου (για παιδιά & ενήλικες), κινηματογράφου & λογοτεχνίας, με συνεργασίες με έντυπο-ηλεκτρονικό τύπο πανελλαδικά.
Διαβάστε επίσης: Γεωργία Παρασκευά: "Πουθενά δεν είναι όλα καλά ούτε καν στα Παραμύθια, αλλά χρειάζεται να κάνουμε τη ζωή μας λίγο πιο Παραμυθένια!" Aποκλειστική συνέντευξη της ηθοποιού στον δημοσιογράφο Νίκο Κολίτση και στο Fairytales!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου